آموزشگاه تنبک شهرری (بیوگرافی ناصر فرهنگ‌فر)

♦️ناصر فرهنگ‌فر از هنرمندان خوب و دوست داشتنی شهرری 😍❤️، (۴ آبان ۱۳۲۶ شهر ری – ۲۳ مرداد ۱۳۷۶)، نوازنده برجسته تنبک و مدرس موسیقی سنتی ایرانی بود.

 

♦️ناصر فرهنگ‌فر در چهارم آبان ماه ۱۳۲۶ هجری شمسی در شهرری متولد شد. پدرش که کارمند شهربانی بود تار می‌نواخت و عمویش تمبک. با این وجود پدر مخالف ساززدن ناصر بود. جد مادریش میرزا مهدی از خوشنویسان دوره قاجار بود. استعداد این هنرمند در ۷ سالگی نمایان شد: بر کوزه‌های گلی ضرب می گرفت و بعدها با تنبک عمویش شروع به فراگیری این ساز کرد. در همین دوران ممارست در فراگیری تنبک پیشرفت چشمگیری را برای وی به همراه داشت. فرهنگ‌فر داشته‌های مقدماتی تنبک را نزد یکی از اقوام خود محمد ترکمان که شاگرد امیرناصر افتتاح تنبک‌نواز سرشناس دوران به‌شمار می‌رفت، فراگرفت. همین امر مقدمات دیدار وی با حسین تهرانی را فراهم کرد. استعداد قابل ملاحظهٔ فرهنگ فر، استاد حسین تهرانی را مجاب می‌کند تا که وی را به شاگردی بپذیرد. مدت کوتاهی در نزد این استاد شاگردی کرد و با راهنمایی او برای فراگیری نت مدت یک سال نزد محمد اسماعیلی کتاب تمبک استاد تهرانی را آموخت. در این دوره ناصر فرهنگ‌فر از داشته‌های اساتید به‌نامی همچون عبدالله دوامی، سیدحسن میرخانی، سید حسین میرخانی و علی اکبر کاوه بهره جست. علاقهٔ فرهنگ‌فر به شعر، ادبیات و خوشنویسی وی را به عنوان موسیقیدان آگاه به دیگر اقسام هنر مطرح کرد. وی در سرودن شعر و کار با قلم خطاطی نیز همچون نوازندگی تبحر داشت که همین امر سبب شد نوازندگی تحت تاثیر این هنرها قرار گیرد. در همان سال‌ها به اتفاق داوود گنجه‌ای به دانشکده هنرهای زیبا رفت و با استاد نور علی برومند و داریوش صفوت آشنا شد. در سال ۱۳۴۲ با آغاز کار مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به عنوان مدرس ساز تنبک به فعالیت پرداخت. در این مدت تاثیرات قابل توجهی در شیوه نوازندگی ساز تنبک برجای گذاشت.

♦️پس از حدود یک دهه فعالیت در این مرکز در سال ۱۳۵۰ وارد رادیو و تلویزیون شد و به پیشنهاد دوستش بهمن رجبی در برنامه‌های معروفی به نام هفت شهر عشق، گل‌های تازه و گلچین هفته با استاد بهاری و لطف‌الله مجد و … اجرای برنامه کرد. فرهنگ‌فر نقش به‌سزایی در شکوفایی جریان موسیقایی گروه شیدا و عارف ایفا کرد، چراکه فعالان عرصه موسیقی، به تمبک تنها به‌عنوان سازی همراهی‌کننده در ارکستر نگاه می‌کردند که نوازندگی فرهنگ‌فر در این گروه‌ها این ذهنیت را تا حدود بسیاری درمیان اهالی موسیقی دگرگون کرد. از اجرای ادوار ریتمیک با تکنیک‌های غیرمرسوم می‌توان به عنوان برجسته‌ترین خاصیت نوازندگی این استاد به‌نام یاد کرد. شناخت وی از اوزان اشعار، خلاقیتش را در اجرای ادوار ریتمیک به‌همراه داشت، چراکه این دورهای ریتمیک وابستگی بسیاری به اشعار کلاسیک دارند.

♦️فرهنگ‌فر در عین حال که در تکنوازی ساز تنبک چیره‌دست بود، ساده‌نواز بسیار عالی نیز بود. از سال ۵۱ با محمد رضا شجریان، محمد رضا لطفی، حسین علیزاده، داریوش طلایی، داوود گنجه‌ای، پرویز مشکاتیان و … در جشن هنر شیراز برنامه‌های متعددی را اجرا کرد. در سال ۵۲ به همراه گروه مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به بلژیک رفت و با گروه باله موریس بژار همکاری نمود و در همان سال همان برنامه را نیز در تخت جمشید اجرا نمود. در سال ۵۴ به دعوت رابرت ویلسون به نیویورک رفت و با گروه تئاتر وی همکاری کرد. عضویت وی در گروه شیدا و اجراهای زیبایش با محمدرضا لطفی در همین سال و در گروه عارف به همراه پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده و.. در سال ۵۶ و با تاسیس گروه هنری چاووش تا سال ۶۳ ادامه یافت. آثاری که از وی به جای مانده نشان می‌دهد درک ملودیک این نوازنده بالا بوده است که به همین خاطر وی در گروه‌نوازی نیز موثر عمل می‌کرد. استاد بعد از دوران اوج که در آلبوم بسته نگار با تار محمد رضا لطفی تنبک نواخت، کم‌کم گوشه‌نشین شد و به قول معروف خلوت گزید.

 

♦️فرهنگ‌فر طبع و قریحه خاصی در سرودن شعر و غزل داشت. در شعر متمایل به ایرج میرزا بود و اشعار طنزگونه‌ای از خود برجا گذاشت. اولین غزلش را در سن ۱۲سالگی سرود. غزلی که فقط چند بیت از آن باقی مانده‌است.

 

♦️تا اشک من ترانه غم ساز می‌کند صدها هزار عقده دل باز می‌کند. 

سرفصل داغ و درد مرا در کتاب عمر افسانه نگاه تو آغاز می‌کند. 

از تصنیف‌هایش نیز می‌توان به صورتگر چین، پیر می‌فروش و … اشاره کرد. ناصر فرهنگ‌فر پس از یک دوره کناره‌گیری و انزوای کاری درروز پنجشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۷۶ در ۵۰ سالگی چشم از جهان فروبست.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

 

http://www.reyviolin.blog.ir/

 

http://www.instagram.com/taranemehr.music.academy

آموزش سنتور شهرری (فرامرز پایور)

 

💠فرامرز پایور، (زادهٔ ۲۱ بهمن ۱۳۱۱ تهران – درگذشتهٔ ۱۸ آذر ۱۳۸۸ تهران) موسیقی دان ایرانی، ردیف دان، آهنگ‌ساز، مدرس و نوازنده سنتور و محقق موسیقی ایرانی بود. وی چهره ماندگار و یکی از تأثیرگذارترین‌های چهره های موسیقی ایرانی است.
فرامرز پایور در ۲۱ بهمن ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار آشنایی داشت.

💠پایور، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبستان عسجدی و دبیرستان دارالفنون تهران به پایان رساند. او در سال ۱۳۳۱ وارد خدمت نظام شد و یک سال بعد به استخدام وزارت دارایی درآمد.

وی در ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد «ابوالحسن صبا» آغاز کرد در مدت شش سال ردیف موسیقی را فراگرفت. هنگامی که فرامرز پایور برای فراگیری سنتور به کلاس درس «ابوالحسن صبا» در خیابان ظهیرالاسلام رفت، سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان افسانه‌ای از نسل پیشین، «حبیب سماعی» می‌گذشت. ابوالحسن صبا که خود در دوره نوجوانی، سنتورنوازی را نزد «علی اکبرخان شاهی» و با تکنیکی گوناگون با روش خاندان سماعی فراگرفته بود، پس از مدتی نشست و برخاست با «حبیب سماعی»، روش سنتورنوازی او را برتر از استاد پیشین خود یافت؛ بنابراین با کوشش فراوان پاره‌ای از بداهه‌نوازی‌های وی را نت‌نویسی کرد. سپس «ابوالحسن صبا» کوشش کرد تا با آموزش روش درست سنتورنوازی به‌شماری از شاگردانش، از برافتادن روش سنتورنوازی نزدیک به آیین‌های هنری و زیباشناسی موسیقی دستگاهی ایران جلوگیری کند. در همین دوران، فرامرز پایور، یکی از برجسته‌ترین شاگردان «صبا» شد و تا سال ۱۳۳۶ که «ابوالحسن صبا» درگذشت، از آموزش‌های وی بهره برد.

💠پس از درگذشت ابوالحسن صبا، پایور نزد استادانی چون عبداله دوامی، موسی معروفی و نورعلی‌خان برومند به فراگیری ردیف درویش‌خان و ردیف میرزا عبدالله پرداخت.

 

♦️لینک اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر♦️

 

💠لینک وبسایت آموزشگاه موسیقی ترانه مهر💠

 

🔶لینک وبلاگ آکادمی ویولن شهرری 🔶

آموزش گیتار شهرری

جان ویلیامز (زاده ۲۴ آوریل ۱۹۴۱) یک موسیقی‌دان و نوازندهٔ گیتار کلاسیک اهل استرالیا است.
او از کودکی در لندن، بزرگ شد. وی امروزه در بین نوازندگان گیتار کلاسیک با لقب شاهزاده گیتار کلاسیک شناخته می‌شود. تکنیک نوازندگی او بسیار خاص است و او قطعات بسیاری از رپرتوار گیتار کلاسیک را اجرا و ضبط کرده‌است. او که از معدود شاگردان آندریاس سگوویا بود که در همان سن نوجوانی مطرح شد و تنها ۱۷ سال داشت که اولین آلبوم نوازندگی خود را منتشر کرد. وی در سال ۱۹۷۳ با آلبوم «جولیان و جان» که به همراه دیگر نوازندهٔ گیتار کلاسیک جولیان بریم اجرا کرد، برنده جایزه معتبر گرمی شد. گراهام وید تاریخ‌دان گیتار دربارهٔ او می‌گوید: «جان ویلیامز احتمالاً تکنیکی‌ترین نوازنده گیتار کلاسیکی است که دنیا به خود دیده‌است.»

وی نوازندگی گیتار را فیلم‌هایی چون شکارچی گوزن، ماهی‌ای به نام وندا و آرزوهای بزرگ به عهده داشته‌است.
اولین اجرای حرفه ای ویلیامز در 6 نوامبر 1958 در تالار Wigmore در لندن برگزار شد. از آن زمان ، وی در سراسر دنیا اجرا می کند و به طور منظم در رادیو و تلویزیون ظاهر می شود. او این کار را با راه اندازی کنسرت های گیتار از آهنگسازانی همچون استفان داگسون ، آندره پروین ، پاتریک گورز ، ریچارد هاروی و استیو گری گسترش داده است. ویلیامز آلبوم های دوئت را با گیتاریست های دیگر جولیان بریم و پاکو پنیا ضبط کرده است.

🎸اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر 🎸

 

🎻لینک آکادمی تخصصی ویولن شهرری 🎻

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

 

گیتار شهرری

🎸فرانسیسکو تارگا (به اسپانیایی: Francisco de Asís Tárrega y Eixea) گیتاریست نامدار اسپانیایی دورهٔ رمانتیک بود. قطعات، تمرین‌ها و اتودهای آموزشی‌ای که تارِگا برای گیتار کلاسیک خلق کرد، وی را به چهره‌ای ماندگار و فراموش‌ناشدنی در دنیای گیتار کلاسیک بدل کرده‌است.

🎸از برترین آثار وی می‌توان قطعهٔ خاطرات الحمرا و اتود می مینور را یاد کرد.

🎸تارگا در ۲۱ نوامبر ۱۸۵۲ در شهر ویارئال متولد گردید. پدر او نوازنده سبک فلامنکو و چند سبک دیگر بر روی گیتار بود. فرانسیسکو موسیقی را در کودکی با نواختن بر روی گیتار پدر خود آموخت. والدین تارگا در صومعه مادر کلارسیس کار می‌کردند و به دلیل موقعیت شغلیشان تارگا تحت نظر پرستار بود. روزی در اثر بی احتیاطی پرستار تارگا در حالی که مشغول بازی بود در کانال آبیاری پرت شد و شوکی در اثر این جریان بر او وارد شد به صورتی که صدمه شدیدی بر چشم‌ها و قوه بینایی او وارد ساخت. والدین تارگا او را برای گذراندن دوره موسیقی به کاستلن فرستادند زیرا حالا تصور می‌کردند که اگر او نابینا شود می‌تواند از طریق نوازندگی به اقتصاد خانواده کمک کند. هر دو نفر از اولین استادهای او نابینا بودند.

🎸اوگنی روئیز اولین استاد تارگا بود که اولین درس موسیقی را به او یاد داد. در همان زمان موسیقیدان نابینای دیگری بنام مانوئل گونزالز تارگا را به سمت گیتار سوق داد و به نوعی زندگی او را متحول کرد و تمامی رموز و تکنیکهای که می‌توانست بینندگان را مجذوب کند به او یاد داد.

🎸تحصیل در کنسرواتوار
در سال ۱۸۶۲ تارگا این شانس را یافت که جولین آرخاس که برای اجرا به کاستلن آمده بود را از نزدیک ملاقات کند و در حضور او قطعه‌ای بنوازد، مهارت و توانایی تارگا موجب تحیر آرخاس شد و به پدر تارگا توصیه کرد که حتماً او را به مدرسه موسیقی در بارسلون بفرستد.بنابراین تارگا به بارسلون رفت ولی طولی نکشید که به دلیل وخامت وضعیت مالی پدرش به ناچار به خانه بازگشت؛ و برای کمک به پدر گروه موسیقی تشکیل داد و در اماکن عمومی و کافه تریاها به اجرای برنامه‌هایی مشغول شد. در آن زمان یکی از ثروتمندان شهر به نام آنتونیو کانسا پس از مشاهده استعداد خارق‌العاده تارگا کل هزینه سفر و اقامت تارگا به مادرید جهت تحصیل در کنسرواتوار را تقبل کرد. تارگا در آن زمان توانست برای اولین بار گیتاری تهیه کند. (این گیتار ساخته آنتونیو تورس بود) سالهای دانشجویی تارگا به سختی گذشت. در آن زمان پیانو یکی از متداولترین آلات موسیقایی بود و گیتار آن محبوبیت سابق خود را از دست داده بود و در میان آلات موسیقایی در پایینترین سطح قرار داشت، به همین دلیل تارگا نمی‌توانست به عنوان نوازنده گیتار در کنسرتها فعالیت داشته باشد و به نواختن پیانو می‌پرداخت.

🎸تا اینکه استادش اریت در کنسرتی که برای امور خیریه ترتیب داده شده بود مهارت تارگا را در نواختن گیتار مشاهده کرد و او را به عنوان شاگرد خصوصی نزد خود پذیرفت و به تارگا گفت:

❤️گیتار به تو احتیاج دارد و تو برای این کار به دنیا آمدی❤️

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

 

♦️لینک اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر ♦️

 

🎻لینک آکادمی تخصصی ویولن شهرری 🎻

آموزش گیتار شهرری (پاکودلوسیا اسطوره گیتار فلامنکو)

 

🔶🔸پاکو دِ لوسیا (به اسپانیایی: Paco de Lucía) (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۴۷ – درگذشتهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۱۴)، با نام اصلیِ فرانسیسکو سانچز گومز (به اسپانیایی: Francisco Sánchez Gómez) آهنگ‌ساز و نوازندهٔ چیره‌دست گیتار اهل اسپانیا بود. او پیشرو سبک فلامنکوی نو و از معدود نوازندگان گیتاری بود که توانسته بود به سبک‌های دیگر نیز وارد شود و توانسته بود با هنرمندان بزرگی چون پل موریا همکاری کند. پاکو د لوسیا برندهٔ جوایز متعدد هنری شده بود.🔸🔶

🔶🔸پاکو در آلخسیراس واقع در کادیس اسپانیا متولد شد و چهار برادر بزرگ‌تر از خود داشت. همچنان‌که در آلخسیراس مرسوم است او و برادرش پپه د لوسیا (که خواننده و شاعر فلامنکو است) نام خانوادگی خود را برای احترام به مادرشان «لوسیا گومز» (به اسپانیایی: Lucía Gomes) به «د لوسیا» تغییر دادند.

 

🔶🔸پاکو د لوسیا پنج ساله بود که پدرش اولین گیتار را به او هدیه داد. خودش هم به او نوازندگی گیتار را آموخت و پاکو را به دنیای فلامنکو وارد کرد. پاکو د لوسیا در همان دوران کودکی روزی ده ساعت تمرین می‌کرد و جای تعجب نیست که اولین کنسرتش را در سن یازده سالگی اجرا کرد. اما چهره برجسته در آموزش او پدرش آنتونیو سانچز بود. پوهرن نویسنده بیوگرافی پاکو می‌گوید: آنتونیو برای آنکه از پسرش بهترین گیتاریست فلامنکو تاریخ را بسازد یک طرح استادانه پی ریزی کرد. پاکو پس از یک دوره آموزشی (۸–۱۹۵۲) اولین برنامه عمومی خود را در یک ایستگاه رادیویی در سال ۱۹۵۸ اجرا کرد؛ و در سال ۱۹۵۹ جایزه ویژه فستیوال بین‌المللی فلامنکو خرز دولا فرونترا را بدست آورد. در سال ۱۹۶۲ با همراهی صدای برادر خود پپه د لوسیا جایزه دیگری (در خرز) کسب نمود.

 

🔶🔸پاکو د لوسیا در سال ۱۹۶۳ گروه رقص و آواز خوزه گره کو را در خارج همراهی کرد. در نیویورک با سابیکاس و ماریو اسکودرو دیدار کرد اما قصد آن داشت که بخشی از مکتب گیتار نوازی نینو ریکاردو محسوب شود. پاکو به همراهی خانواده در سال ۱۹۶۴ به مادرید رفت. او در سال ۱۹۶۵ دو آلبوم با ریکاردو مودرگو- با تم‌های مشهوری از لورکا (شاعر بزرگ اسپانیایی)- وسه آلبوم نیز با برادر خود رامون د لوسیا ضبط کرد.

 

🔶🔸پدرش یک کلوب فلامنکو تأسیس کرد. در آنجا پاکو فرصت کرد تا صدای فوق‌العاده‌ترین خوانندگان فلامنکو رو بشنود. سپس با همراهی صدای فرناندو دیاز آلبوم ضبط نمود و بعد با پدر وایتورالده (ساکسفون نواز جاز) آلبوم دیگری را ارائه نمود.

 

🔶🔸پاکو در سال ۱۹۶۷ به سفری هنری رفت و در همان سال اولین آلبوم سولوی خود را ضبط کرد که در آن تأثیراتی از نینوریکاردو، سابیکاس و ماریو اسکودرو مشاهده می‌شود. فانتزیا فلامنکا که در سال ۱۹۶۹ ضبط گردید آغاز گر یک دوران پیروزمند و پر موفقیت برای پاکو بود و از آن پس انبوهی از رسیتالها و آلبوم‌های پر موفقیت یکی پس از دیگری ارائه شد.

 

🔶🔸نام او با قطعه Entre dos Aguas (تردید) بر سر زبان‌ها افتاد. یکی دیگر از اجراهای معروف پاکو د لوسیا «کنسرت آرانخوئز»، اثر خواکین رودریگو است که برای ارکستر و گیتار ساخته شده‌است. پاکو در این اجرا با بداهه‌نوازی‌هایی شنیدنی رنگ و بویی تازه به این اثر مهم بخشید. پاکو د لوسیا در طی چندین دهه فعالیت هنری‌اش موفق شد، موسیقی فلامنکو و نوای گیتار فلامنکو را در سراسر دنیا به شهرت برساند و همچنین الهام‌بخش و تأثیرگذار چندین نسل از نوازندگان جوان گیتار فلامنکو باشد. او از سال ۱۹۶۵ که نخستین آلبومش را منتشر ساخت تا سال ۲۰۱۲ بیش از سی آلبوم به انتشار رساند.

 

🔶🔸پاکو تا سال ۱۹۹۱ قادر به خواندن نت نبود و چنان‌که در فیلم زندگی‌نامه‌اش گفته، به عنوان یک نوازندهٔ گیتار فلامنکو همیشه به ریتم در موسیقی‌اش اهمیت بیشتری می‌داده تا به درست به صدا درآوردن نت‌ها (چیزی که در نواختن گیتار کلاسیک بیشتر مورد توجه است).

🔶🔸پاکو در سال ۱۹۹۱ کنسرتو آرانخوئز اثر خواکین رودیگر را اجرا کرد که یکی از بهترین اجراهای این اثر بود.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

 

https://reyviolin.blog.ir/

 

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

ویولن شهرری

♦️پاگانینی و لگنانی♦️

  💠 نیکولو پاگانینی (1840-1782) در تاریخ گیتار چهره ای غیر متعارف بود – نوازنده ی جهانی ویولن که گیتار نیز می نواخت و برای این ساز قطعاتی را آهنگ سازی کرد . اولین قطعه ی دو نوازی گیتار و ویولن به نام Variazioni sulla Carmagnolaرا در دوازده سالگی نوشت و در تمام طول زندگی خود تلاش بسیاری در ارتقاء موسیقی این ساز محبوبش نمود .

 💠  پاگانینی به بسیاری از گیتاریست های خوب زمان خود آموزش داد ؛ در سال 1821 با جولیانی ، در سال 1831 با کارولی و در سال 1834 با زانی فرانتی ملاقات کرد . در سال 1836 با لگنانی در تورین ملاقلات کرد و با یکدیگر قرارداد برگزاری کنسرت دونوازی را گذاشتند

قطعاتی که پاگانینی برای گیتار نوشت شامل 43 کاپریس ، 37 سونات و تعدادی سوناتینا و قطعات کوتاه دیگر است . وی قطعاتی برای گیتار با کوارتت زهی ، قطعات بسیاری برای دوئت گیتار و ویولن و چندین تریو نوشت . تنظیم تکنوازی گیتار قطعه گراند سوناتای او برای ویولن و گیتار امروزه قطعه محبوبی برای اجرا در سالن های کنسرت است . لوئیجی لگنانی (1877 – 1790) که گویی دوست صمیمی پاگانینی بود ، نخستین اجرای عمومی خود را به عنوان گیتاریست در 2 جولای سال 1819 در لا اسکالا واقع در میلان انجام داد و به عنوان پروفسور گیتار فرانسوی شناخته شده بود . در اکتبر سال 1822 سفری را به ایتالیا ، آلمان ، اتریش و فرانسه انجام داد و سپس برای برگزاری کنسرت در سال 1832 به وین بازگشت . در آن زمان به گیتار ساز ها کمک شایانی کرد :

💠  لگنانی هنگامی که در وین بود از معروف ترین سازندگان گیتار دیدار کرد ؛ او اطلاعات ارزنده ای در مورد جزئیات آکوستیک صدا در ساخت گیتار به سازندگان گیتار ارائه داد و مدل های مختلفی از گیتار و یک گیتار ترز نیز ساخت . گیتار های که بر اساس اصول لگنانی توسط ریز و استافر ،   هر دو اهل وین ، ساخته شدند ، دارای برچسبی بودند که نماد نقش لگنانی در ساخته شدن گیتار های آنان بود . برچسب گیتار های ریز دارای این متن بود : " این مدل توسط لوئیجی لگنانی طراحی ، توسط جورج ریز در وین ساخته و به نماد عود ویولن است" و برچسب های استافر اینگونه بود : "جوآن آنتون استافر در وین ، پس از طراحی لوئیجی لگنانی ساخته است . "

 💠 در 29 اکتبر 1835 لگنانی به دلیل افتادن از کالسکه و شکستن بازویش کنسرتش را لغو کرد . (سور و آگوادو جایگزین وی شدند .) متاسفانه جزئیات دقیق در مورد فعالیت های موسیقیایی لگنانی با پاگانینی تا حدودی نامشخص اند . گفته شده است که آنان با یکدیگر به برگزاری کنسرتی در 9 ژوئن سال 1837 در سالن تئاتر کوریگنانو در شهر تورین پرداختند . اما به دلیل فقدان سلامت پاگانینی قادر به برگزاری کنسرت دیگر نشدند .

  💠لگنانی در سال 1837 در دورسدن و مونیخ به اجرای کنسرت پرداخت . او در سال 1842 به اسپانیا سفر کرد و در 29 می در مادرید به برگزاری کنسرتی پرداخت که ماریانو سوریانو فورتز در مورد اجرای وی چنین می گوید :

💠سنیور لوئیجی لگنانی ، نوازنده گیتار ایتالیایی ، چند فانتازیا و واریاسیون را با ارکستر کامل و همچنین چند قطعه ی تکنوازی از ساخته های خود را بسیار خوب اجرا کرد . او به یاد ماندنی ترین توانایی خود را در اجرای ماهرانه به نمایش گذاشت و آهنگی بسیار عمیق با آوازه ی زیبا و نادر را به ویژه در اجرای شاعرانه روی سیم های باس به نمایش گذاشت . او پس از اجرای دوباره این کنسرت ، بارها و بارها برای اجرا فراخوانده شد .

  💠لگنانی در سال 1850 به رونا بازگشت و باقی عمر خود را صرف ساخت گیتار و ویولن کرد . آخرین لیست قطعات وی شامل یک سری واریاسیون ، پوت پوری ، روندو ، تمرین و غیره است .

 💠 قطعات وی طرفداران زیادی برای اجرا در سال های کنسرت نداشت . اما قطعه ی بسیار خوب 36 کاپریچو اپوس 20 که شامل تمام تونالیته های ماژور و مینور است ، توسط نوازندگان حرفه ای اجرا شده و اثری به یاد ماندنی داشته اند:

  💠 اگر چه کاپریچوهای لگنانی بخشی از فهرست قطعات کنسرتی بوده اند اما اجراهای زنده یا ضبط شده این قطعات بسیار کم بوده اند ؛ یک دلیل آن سختی قطعات است –  بسیاری از قطعات فقط وقتی زیبا هستند که در سرعت بسیار بالا نواخته شوند –  و دلیل دیگر اینکه تمرین های کاست ، جولیانی و تا حدودی سور بر قطعات وی غلبه دارند . ولی کاپریچوهایش از لحاظ سبک تا حدودی متفاوتند و نوازندگی بسیار خوب با ویژگی موسیقایی که ریشه در سنت موسیقی اپرای ایتالیایی دارد ، با هم پیوند خورده اند .

https://reyviolin.blog.ir/

 

http://www.tarane-mehr.ir/

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

زندگینامه نیکولو پاگانینی _ ویولن شهرری

♦️نیکولو پاگانینی آهنگساز و نوازندهٔ ویولن، ویولا، گیتار و ماندولین اهل ایتالیا بود و از نامدارترین و بزرگ‌ترین نوازندگان ویولن در تاریخ موسیقی جهان است.

نیکولو پاگانینی(Niccolo Paganini) 
متولد ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ میلادی و یعنی متولد آبانماه در جنوا ایتالیا دیده به جهان گشود و در آهنگسازی و نوازندگی ساز ویولن نبوغ بسیار زیادی داشت که منجر به خلق آثار بسیار زیبا و ماندگار و تاثیر گذاری در زمینه ی عمومی موسیقی و اختصاصی در رشته نوازندگی ویولن کلاسیک گردید. 

♦️نیکولو پاگانینی با ابداع تکنیکی بدیع در نواختن ویولن، انقلاب عظیمی در نوازندگی این ساز برپا کرد. آثار او، در عین برخورداری از لطافت و ملودیهای زیبا، قطعات فوق‌العاده مشکلی از نظر تکنیک نوازندگی هستند. با وجود نوازندگان سرشناسی چون "جووانی باتیستا ویوتی" و "رودلف کرویتزر" در اواخر سدهٔ هجدهم و اوایل سدهٔ نوزدهم، پاگانینی گوی سبقت از همهٔ آنان ربود و خود را به‌عنوان برجسته‌ترین نوازندهٔ ویولن معرفی کرد. مجموعه ای از معروف‌ترین آثار او ۲۴ کاپریس برایِ تکنوازی ویولن است، که هم اکنون معیار محک زدن نوازندگان ویولن کلاسیک برای امتحان ورودی بسیاری از ارکستر های سمفونیک دنیا محسوب می گردد.

نیکولو در ۵ سالگی یادگیری ساز ماندولین را نزد پدرش که نوازنده‌ای آماتور بود آغاز کرد. پس از دو سال نواختن ماندولین، نواختن ویولن را شروع کرد؛ او درس‌های مقدماتی ویولن را از پدرش آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد؛ به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه‌ای را در نگاه اول بنوازد.

آنتونیو پاگانینی در رابطه با آموزش ویولون فرزندش، نیکولو بسیار سختگیر بود، پاگانینی در این باره می‌گوید:
«به سختی می‌توان پدری سختگیرتر از او تصور کرد، وقتی به اندازه کافی در نظرش کوشا نبودم تا وقتی که تلاشم را دو برابر کنم با گرسنه نگه داشتن من، مرا تنبیه می‌کرد و این موجب ضعیف شدن بدن و سلامتی‌ام شد.»

پاگانینی بعد از آنکه درس‌های مقدماتی موسیقی را از پدرش آموخت، شش ماه نزد جاکومو کوستا (Giacomo Costa) که خواننده اپرایی مشهور بود آموزش‌های خود را ادامه داد. معلم بعدی نیکولو فرانچسکو نیکو بود که به گفته پاگانینی تأثیر بسزایی در اطلاعات موسیقایی او داشت. یکی دیگر از معلم‌های نیکولو جوانی سروتو (Giovanni Servetto) نام داشت که نوازنده‌ای اهل جنوا بود. پس از آموزش ویولن زیر نظر چروتو، نیکولو به همراه پدرش برای تکمیل اطلاعات هنری اش نزد الساندرو رولا در پارما رفت.

رولا وقتی برای اولین بار صدای ساز نیکولو را شنید به او گفت که من در نوازندگی هیچ چیزی برای آموختن به تو ندارم و او پس از چند ماه آموزش زیر نظر رولا، برای یادگیری آهنگسازی نزد فرناندو پائر رفت که آهنگساز اپرا کمیک و مائسترو دی کاپلا (Maestro di Cappella) در پارما بود.

♦️پاگانینی اولین کنسرت خود را در ۱۲ سالگی اجرا نمود و اولین اثر مهم خود یعنی la carmagnola را که عبارت است از یک تم و چند واریاسیون برای ویولن و گیتار در ۱۳ سالگی نوشت.

کارشناسان و بزرگان موسیقی معتقدند کسی از پاگانینی قوی تر واستاد تر است که بتواند بدون سیم بنوازد!
فرانسوی‌ها در ماه مارس سال ۱۷۹۶ به شمال ایتالیا حمله کردند ولی جنوا در امان ماند. خانواده پاگانینی در کار املاک خود در رومیرون، نزدیک بولزانتو، پناه گرفته بودند. احتمالاً در این دوره بود که رابطه پاگانینی با گیتار افزایش یافت. او در این ساز تا حدودی مسلط شد، اما ترجیح می‌داد تا آن را در کنسرت‌های منحصراً صمیمی، نه عمومی بنوازد. او بعداً گیتار را به عنوان «همدم ثابت» خود در تورهای کنسرتش توصیف کرد.

مسافرت‌های وی ارتباط او را با شخصیت‌های برجسته گیتار، از جمله فردیناندو کارولی در پاریس و مائورو جولیانی در وین، به ارمغان آورد. اما این تجربه او را قانع نکرد که کنسرت‌های عمومی با گیتار انجام دهد، و اجرای ترانه‌های گیتار و کوارتت را به صورت خصوصی و پشت درهای بسته برگزار می‌کرد.

در سپتامبر ۱۸۳۴، پاگانینی برنامه کنسرتهایش را متوقف کرد و به جنوا بازگشت. برخلاف باور عموم که معتقدند پاگانینی مایل به حفظ تکنیک‌ها و موسیقی خود بود، او در این زمان بیشتر وقت خود را به انتشار آهنگ‌ها و روش‌های ویولن نوازی خود اختصاص داده‌است. او دانشجویانی پذیرفت که دو نفر از آن‌ها کامیلو سیفوری ویولونیست و گایتانو چاندلی نوازنده ویولن بودن. در سال ۱۸۳۵، پاگانینی به پارما بازگشت، در این زمان تحت استخدام ماری لوئیز (دوشس پارما)، همسر دوم ناپلئون مسئول تشکیل مجدد ارکستر دربار شد. با این حال، او در نهایت با نوازندگان و دربار اختلاف پیدا کرد و دیدگاه‌هایش هرگز به منصه ظهور نرسید. در پاریس، او با نوازنده ۱۱ ساله لهستانی آپولینر دکونتسکی آشنا شد، دکونتسکی علی‌رغم سن کم استعداد زیادی در نوازندگی ویولن داشت و پاگانینی برای تشویق وی به او تصدیق‌نامه امضاء شده داد. این دروغ به‌طور گسترده‌ای پراکنده شد که پاگانینی چنان تحت تأثیر مهارت‌های دکونتسکی قرار گرفت که ویولن‌ها و دست نوشته‌هایش را به او واگذار کرد.

متن تصدیق‌نامه پاگانینی به دکونتسکی:
چندین قطعه موسیقی را که دکونتسکی، در سن یازده سالگی با ویولن اجرا می‌کند شنیدم و او را هم رده هنرمندان برجسته امروز یافتم، بدینوسیله اعلام می‌کنم که اگر او تحصیلات خود را در این رشته هنری ادامه دهد با گذشت زمان، بیشتر شخصیت‌های برجسته تاریخ را پشت سر خواهد گذاشت.

♦️مقبره پاگانینی در پارما، ایتالیا

♦️بهترین قطعات پاگانینی 
*کنسرتوهای ویولن شماره 1 و شماره 2رقص جادوگران
*24 کاپریس در کارنامه هستند.
و از آنجایی که او از اسرار فنی خود محافظت می کرد، از ترس دزدیده شدن آنها، تنها 24 کاپریس او و مقداری موسیقی برای گیتار در طول زندگی او منتشر شد.
نیکولو پاگانینی نوازنده و آهنگساز دوره (1782-1840)  باعث پررنگ و جذاب تر شدن تکنوازی در رشته ویولن و درخشان ترین ستاره آن بود. او پایه و اساس تکنیک ویولن مدرن را گذاشت.

👇وبلاگ تخصصی ساز ویولن شهرری 👇

       https://reyviolin.blog.ir/

 

وبسایت آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

زندگینامه آنتونیو ویوالدی

درباره ویوالدی

آنتونیو ویوالدی که در سال 1678 میلادی در ونیز ایتالیا به دنیا آمده، به عنوان یکی از معروف ترین موزیسین های جهان و یکی از بهترین ویولونیست های دنیا شناخته می شود. 

 

در روز به دنیا آمدن ویوالدی یعنی 4 مارس 1678 در ونیز یک زلزله بسیار شدید آمد و زندگی ویوالدی به این شکل در ایتالیا آغاز شد. پدر ویوالدی یعنی جیوانی باتیستا ویوالدی یک ویولونیست بسیار معروف زمان خودش بوده به همین خاطر هم جیوانی باتیستا ویوالدی می خواسته که فرزند بزرگترش یعنی آنتونیو ویوالدی هم ویولونیست شود! در واقع آنتونیو ویوالدی به خاطر اینکه پدرش ویولنیست بوده، این موقعیت را پیدا می کند که از طریق پدرش با بعضی از معروف ترین موزیسین ها و بهترین نوازنده های زمان خودشان ملاقات کند و بدین شکل ویولن را با بالاترین کیفیت ممکن یاد بگیرد.

 

ویوالدی در طول سه دهه از حدود 30 سالگی به بعد می تواند بیشتر کنسرتوها و قطعات خودش را تولید کند. جالب است که بدانید 500 کنسرتو، 300 سونات، 46 اپرا و انواع قطاعات دیگر از ویوالدی به یادگار باقی مانده که هر کدامشان به نوعی بر روی نوازنده ها و موزیسین های بعد از او از جمله باخ تاثیر گذاشته اند. اما از میان همه آثار او، قطعاتی که با نام چهار فصل ویوالدی شناخته می شوند، از بقیه معروف تر بوده اند. متاسفانه باید بگویم که ویوالدی در انتهای زندگیش در فقر شدیدی زندگی می کرده و مجبور بوده که قطعات هنری خودش را بفروشد تا بتواند زندگی کند. در نهایت هم در همین فقر از دنیا می رود و یک خاکسپاری ساده برایش انجام می شود. نکته عجیب دیگر اینکه تا سال 1926 مجموعه آثار ویوالدی به صورت کامل گردآوری نشده بوده است. تا اینکه در سال 1926 یک سری از دست نوشته های او در مدرسه ای در منطقه پیمونت ایتالیا کشف می شود و مجموعه آثار ویوالدی توسط یک مورخ موسیقی به نام دکتر آلبرتو جنتیلی گردآوری می شود.

 

درباره چهارفصل ویوالدی

چهارفصل ویوالدی معروف ترین و محبوب ترین اثر ویوالدی است که اتفاقا یکی از معروف ترین آثار دوران باروک هم محسوب می شود. در واقع چهارفصل ویوالدی یک مجموعه بسیار ارزشمند است که از 4 کنسرتو مختلف تشکیل شده است که هر کدامشان با الهام از یکی از فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان ساخته شده اند. هر کدام از این کنسرتوها تداعی کننده یکی از فصل های چهارگانه هستند و به قدری با مهارت ساخته شده اند که با گوش کردن به هر کدام از آن ها حال و هوای همان فصل درک می شود! کافی است که چهارفصل ویوالدی را گوش کنید تا بتوانید از فصل بهار به فصل تابستان و بعد به فصل پاییز و زمستان بروید و حال و هوای هر 4 فصل را با تمام وجود احساس کنید! در آخر به شما توصیه می کنم که حتما بیوگرافی آیدا هندل و بیوگرافی پاگانینی را هم مطالعه کنید تا بیشتر با زندگی جذاب و گاه عجیب و غریب موزیسین ها و نوازنده های معروف آشنا شوید.

 

لینک دریافت با کیفیت اصلی👇

اجرای جولیا فیشر قسمت بهار از چهارفصل آنتونیو ویوالدی

http://www.tarane-mehr.ir

موتسارت نابغه موسیقی

 

ولفگانگ آمادئوس موتسارت در ۲۷ ژانویهٔ ۱۷۵۶ در سالز برگ متولد شد.
موتسارت ، از همان اوان کودکی، چنان نبوغی از خود نشان داد که پدرش همه‌کارهای خود را رها کرد و به‌طورجدی و مستمر به آموزش و تربیت فرزندش پرداخت. آمادئوس ، پیش از رسیدن به ۱۲سالگی، نوازنده‌ای چیره‌دست در پیانو، ویولن، و ارگ شد و چندین اثرِ بزرگ و کوچک تصنیف کرد. وی در سومین سال از زندگی‌اش شروع به آهنگسازی کرد، در پنج‌سالگی لقب کودک نابغه به او داده شد و در اروپا شهرت یافت. در هفت‌سالگی اولین سمفونی، و در دوازده‌سالگی اولین اپرای کامل خود را نوشت.
ولفگانگ آمادئوس موتسارت آهنگساز اتریشی، موسیقی دان کلاسیک بود. موتسارت در زندگی کوتاه خود بیش از ۶۰۰ قطعه موسیقی شامل موسیقی برای اپرا و همچنین شامل سمفونی، کنسرتو، موسیقی مجلسی، سونات، سرناد، و موسیقی برای گروه کُر ساخت.

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

♦️🎵آهنگ ترکیش مارش اثر موتسارت با اجرای لانگ لانگ نوازنده مشهور پیانو 

 

 

♦️موسیقی کوچک شبانه اثر موتسارت 

 

♦️سمفونی 40 موتسارت