سنتور شهرری

دف شهرری

دَف یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند. این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است.

چنان‌که از کتاب‌های موسیقی و نوشته‌ها و اشعار برمی‌آید، در ایران قدیم این ساز برای پشتیبانی از ساز و حفظ وزن به کار می‌رفته و رکن اصلی مجالس عیش و طرب و محافل اهل ذوق و عرفان بوده که قوالان هم با خواندن سرود و ترانه آن را به کار می‌بردند. در کتاب‌های لغت در معنی دف یا دایره می‌نویسند: آن چنبری است از چوب که بر روی آن پوست کشند و بر چنبر آن حلقه‌ها آویزند. در قدیم برای آنکه طنین بهتری داشته باشد روی دف پوست آهو می‌کشیدند.

در قدیم دف یا دایره کوچک را که چنبر آن از روی و برنج ساخته می‌شد خمک یا خمبک می‌گفتند. به دست زدن با وزن و به‌اصطلاح بشکن زدن هم خمک یا خمبک می‌گفتند.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

گیتار شهرری

گیتار نوعی ساز زهی است که با پیک یا انگشت نواخته می‌شود و از این جهت که سیم‌های آن در اثر ارتعاش تولید صدا می‌کنند، به سازهای گروه کوردوفون (به فرانسوی ( Cordophones یا زه‌ صدا تعلق دارد.

این نوع گیتار شش سیم دارد و این ساز علاوه بر داشتن قدمت تاریخی قابل توجه (چه از لحاظ ساختار آن و چه از لحاظ تکنیک‌های نوازندگی) توانسته‌است هم‌گام با تحولات موسیقی غرب پیشرفت چشمگیری داشته باشد؛ که در نتیجه گونه‌های متفاوتی از آن به وجود آمده و هم‌اکنون جایگاه ویژه‌ای در موسیقی جهان دارد.

 

گیتار یک ساز قدیمی است اما سیر تکاملی آن در گذر زمان نه تنها تحت تاثیر سلایق مختلف موسیقی و تولید قرار گرفته، بلکه دخالت مستقیم تعدادی از سرمایه‌گذاران بسیار خوش‌ذوق و هنرمند را هم در پی داشته است.

 

در بسیاری ازتاریخچه ها نوشته شده، زریاب موسیقیدان ایرانی وشاگرد اسحاق موصلی را مخترع گیتار دانسته اند. وجود زریاب به عنوان موسیقی دانی برجسته و یکی از شخصیتهای تأثیرگذار بر موسیقی فلامنکو انکارناپذیر است.

 

او که دردوران زمامداری عبدالرحمن دوم ، یک مدرسه موسیقی درشهرکوردوبا تأسیس کرد، ازعاملان انتقال و تأثیر موسیقی ایرانی  بر موسیقی محلی اسپانیا محسوب می شود.

 

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

تنبک ساز کوبه ای پوستی

 

تنبک یکی از اصلی ترین اجزای موسیقی سنتی ایرانی است .تنبک در کنار دیگر ساز های کوبه ای ایرانی به دو صورت تکنوازی و همنوازی نواخته میشود که امروزه تمرکز استادان این ساز بیشتر بر روی تکنوازی و تکنیک نوازی تنبک معطوف شده است. آموزش تنبک در موسیقی ایرانی پایه و اساس ریتم شناسی است و نقش بسیار مهمی در آن دارد.در واقع تنبک نقش اصلی را در ریتم و ضرب قطعات موسیقی سنتی ایفا میکند . تقریبا تمام نوازنده های ساز های ایرانی نیاز به دوره ی ریتم شناسی و ضرب توسط ساز تنبک را دارند که به درک آنها از ریتم کمک کند و باعث سریع تر شدن فرایند آموزش موسیقی شود. این ساز به دو صورت تنبک و دمبک تلفظ میشود که شکل امروزی تر آن تنبک است.این کلمه متشکل از دو بخش تن (تم) و بک است که این دو از حرکات اصلی نوازندگی این ساز میباشد. 

 

 

http://www.tarane-mehr.ir