آموزش ویولن شهرری

🔷ویولن های دستساز آنتونیو استرادیواریوس🔷

💠محققان موفق شده‌اند با بررسی چوب به کار رفته در ویولون‌های مشهور «استرادیواریوس»، به یکی از اسرار ساخت آلات کمیاب موسیقی جهان پی ببرند.

💠ویولون‌های ساخته دست آنتونیو استرادیواری، که در قرن ۱۷ میلادی تولید شده‌اند، به لحاظ طراحی و صدادهی باارزش‌ترین ویولون‌های جهان به شمار می‌روند. کوین کلی، سازنده ویولن در بوستون و متخصص سازهای استرادیواریوس، می‌گوید: «به طور کلی ساز استرادیواری به عنوان بهترین ساز ویولن تمام دوران‌ها محسوب می‌شود.»

💠از مجموع بیش از هزار ساز زهی ساخت استرادیواری، تنها حدود ۶۵۰ شاهکار امروزه باقی مانده است که همگی مورد توجه مجموعه‌داران و نوازندگان قرار دارند. تخمین زده می‌شود یک ویولن استرادیواریوس در حراجی تا ۲۰ میلیون دلار فروخته شود.

تیمی از محققان اکنون با تجزیه و تحلیل چوب دو ساز زهی قرن هفدهمی شواهدی را کشف کردند که نشان می‌دهد چگونه آنتونیو استرادیواری جوان هنر خود را تقویت کرده و مهارت‌های مورد استفاده در ساخت ویولن‌های را توسعه داده است.

💠یافته‌های تازه نشان می‌دهد ساز ساخت استرادیواری جوان با ساز دست‌ساز نیکولا آماتی از استادان سازنده ساز در ایتالیا مطابقت دارد. هرچند الهام‌گیری از آماتی در نخستین سازهای ساخته‌شده توسط استرادیواری مشهود است، با این حال وجود پیوند میان این دو صنعتگر تحسین‌شده دنیای موسیقی پیشتر تنها به صورت فرضیه مطرح شده بود.

💠سنت شاگردی در نزد یک مربی مسن‌تر، رسمی معمول در اواسط قرن ۱۷ بوده و این دو نابغه دنیای موسیقی در شهر کرمونای ایتالیا زندگی می‌کردند. با این حال شواهدی که از ارتباط میان این دو حکایت می‌کرد بسیار ضعیف بود و عمدتا به یکی از ویولن‌های ساخته‌شده توسط استرادیواری در سال ۱۶۶۶ بازمی‌گشت.

روی بدنه این ویولن یک برچسب وجود دارد که در آن در کنار نام استرادیواری درج شده بود: « Antonio Stradivari, Alumnus Nicolais Amati». این عبارت به معنی « آنتونیو استرادیواری، شاگرد نیکولا آماتی» است، با این حال محققان تاریخی نمی‌دانند منظور استرادیواری این بوده است که واقعا شاگردی آماتی را کرده یا صرفا خود را شاگرد مکتب او خوانده است.

تیمی از محققان برای روشن کردن این معمای دنیای موسیقی یک چنگ کوچک ساخته شده از چوب صنوبر توسط استرادیواری در سال ۱۶۸۱ را که در موزه هنرستان سن پیترو ماژلا در ناپل ایتالیا موجود بود، مورد بررسی قرار دادند.

💠با عکسبرداری پیشرفته، پهنای ۱۵۷ حلقه درخت که روی بدنه ساز قابل مشاهده بود اندازه گرفته شد و سپس پژوهشگران آن را با چوب سازهای آماتی مقایسه کردند. حلقه‌های درختان همچون اثر انگشت منحصر به فرد هستند چرا که میزان رشد یک درخت در هر سال به هوا، شرایط آب و تعداد زیادی از عوامل دیگر بستگی دارد و درختان هر آنچه را در محیط اطرافشان اتفاق می‌افتد به دقت ثبت می‌کنند.

در میان ۶۰۰ ساز ساخت او، چوب یک ویولون سل که توسط نیکولا آماتی در سال ۱۶۷۹ ساخته شده بود به نحو حیرت‌انگیزی با چوب چنگ استرادیواری یکی بود و از همین چوب برای ساخت هر دو ساز بهره گرفته شده است.

💠برنابی در این خصوص می‌گوید: «همه مقادیر و اندازه‌ها منطبق هستند. مثل این است که کسی تنه را به دو قسمت مختلف تقسیم کرده باشد.»

💠تیم تحقیقاتی می‌گوید این دو صنعتگر احتمالا در یک کارگاه مشترک حضور داشته‌آند و آماتی بزرگتر احتمالاً استرادیواری جوان‌تر را راهنمایی می‌کرده است. 

💠در سوی مقابل کارشناسان می‌گویند هر چند این دلیل می‌تواند قابل توجه باشد، با این حال به تنهایی نمی‌تواند ارتباط دو نفر را اثبات کند. آقای کلی می‌گوید با توجه به جامعه کوچک کرمونای قرن ۱۷، ممکن است صرفا آماتی و استرادیواری خیلی ساده چوب را از یک شخص خریداری کرده باشند.

http://reyviolin.blog.ir/

 

https://www.tarane-mehr.ir/

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

ویولن شهرری

♦️پاگانینی و لگنانی♦️

  💠 نیکولو پاگانینی (1840-1782) در تاریخ گیتار چهره ای غیر متعارف بود – نوازنده ی جهانی ویولن که گیتار نیز می نواخت و برای این ساز قطعاتی را آهنگ سازی کرد . اولین قطعه ی دو نوازی گیتار و ویولن به نام Variazioni sulla Carmagnolaرا در دوازده سالگی نوشت و در تمام طول زندگی خود تلاش بسیاری در ارتقاء موسیقی این ساز محبوبش نمود .

 💠  پاگانینی به بسیاری از گیتاریست های خوب زمان خود آموزش داد ؛ در سال 1821 با جولیانی ، در سال 1831 با کارولی و در سال 1834 با زانی فرانتی ملاقات کرد . در سال 1836 با لگنانی در تورین ملاقلات کرد و با یکدیگر قرارداد برگزاری کنسرت دونوازی را گذاشتند

قطعاتی که پاگانینی برای گیتار نوشت شامل 43 کاپریس ، 37 سونات و تعدادی سوناتینا و قطعات کوتاه دیگر است . وی قطعاتی برای گیتار با کوارتت زهی ، قطعات بسیاری برای دوئت گیتار و ویولن و چندین تریو نوشت . تنظیم تکنوازی گیتار قطعه گراند سوناتای او برای ویولن و گیتار امروزه قطعه محبوبی برای اجرا در سالن های کنسرت است . لوئیجی لگنانی (1877 – 1790) که گویی دوست صمیمی پاگانینی بود ، نخستین اجرای عمومی خود را به عنوان گیتاریست در 2 جولای سال 1819 در لا اسکالا واقع در میلان انجام داد و به عنوان پروفسور گیتار فرانسوی شناخته شده بود . در اکتبر سال 1822 سفری را به ایتالیا ، آلمان ، اتریش و فرانسه انجام داد و سپس برای برگزاری کنسرت در سال 1832 به وین بازگشت . در آن زمان به گیتار ساز ها کمک شایانی کرد :

💠  لگنانی هنگامی که در وین بود از معروف ترین سازندگان گیتار دیدار کرد ؛ او اطلاعات ارزنده ای در مورد جزئیات آکوستیک صدا در ساخت گیتار به سازندگان گیتار ارائه داد و مدل های مختلفی از گیتار و یک گیتار ترز نیز ساخت . گیتار های که بر اساس اصول لگنانی توسط ریز و استافر ،   هر دو اهل وین ، ساخته شدند ، دارای برچسبی بودند که نماد نقش لگنانی در ساخته شدن گیتار های آنان بود . برچسب گیتار های ریز دارای این متن بود : " این مدل توسط لوئیجی لگنانی طراحی ، توسط جورج ریز در وین ساخته و به نماد عود ویولن است" و برچسب های استافر اینگونه بود : "جوآن آنتون استافر در وین ، پس از طراحی لوئیجی لگنانی ساخته است . "

 💠 در 29 اکتبر 1835 لگنانی به دلیل افتادن از کالسکه و شکستن بازویش کنسرتش را لغو کرد . (سور و آگوادو جایگزین وی شدند .) متاسفانه جزئیات دقیق در مورد فعالیت های موسیقیایی لگنانی با پاگانینی تا حدودی نامشخص اند . گفته شده است که آنان با یکدیگر به برگزاری کنسرتی در 9 ژوئن سال 1837 در سالن تئاتر کوریگنانو در شهر تورین پرداختند . اما به دلیل فقدان سلامت پاگانینی قادر به برگزاری کنسرت دیگر نشدند .

  💠لگنانی در سال 1837 در دورسدن و مونیخ به اجرای کنسرت پرداخت . او در سال 1842 به اسپانیا سفر کرد و در 29 می در مادرید به برگزاری کنسرتی پرداخت که ماریانو سوریانو فورتز در مورد اجرای وی چنین می گوید :

💠سنیور لوئیجی لگنانی ، نوازنده گیتار ایتالیایی ، چند فانتازیا و واریاسیون را با ارکستر کامل و همچنین چند قطعه ی تکنوازی از ساخته های خود را بسیار خوب اجرا کرد . او به یاد ماندنی ترین توانایی خود را در اجرای ماهرانه به نمایش گذاشت و آهنگی بسیار عمیق با آوازه ی زیبا و نادر را به ویژه در اجرای شاعرانه روی سیم های باس به نمایش گذاشت . او پس از اجرای دوباره این کنسرت ، بارها و بارها برای اجرا فراخوانده شد .

  💠لگنانی در سال 1850 به رونا بازگشت و باقی عمر خود را صرف ساخت گیتار و ویولن کرد . آخرین لیست قطعات وی شامل یک سری واریاسیون ، پوت پوری ، روندو ، تمرین و غیره است .

 💠 قطعات وی طرفداران زیادی برای اجرا در سال های کنسرت نداشت . اما قطعه ی بسیار خوب 36 کاپریچو اپوس 20 که شامل تمام تونالیته های ماژور و مینور است ، توسط نوازندگان حرفه ای اجرا شده و اثری به یاد ماندنی داشته اند:

  💠 اگر چه کاپریچوهای لگنانی بخشی از فهرست قطعات کنسرتی بوده اند اما اجراهای زنده یا ضبط شده این قطعات بسیار کم بوده اند ؛ یک دلیل آن سختی قطعات است –  بسیاری از قطعات فقط وقتی زیبا هستند که در سرعت بسیار بالا نواخته شوند –  و دلیل دیگر اینکه تمرین های کاست ، جولیانی و تا حدودی سور بر قطعات وی غلبه دارند . ولی کاپریچوهایش از لحاظ سبک تا حدودی متفاوتند و نوازندگی بسیار خوب با ویژگی موسیقایی که ریشه در سنت موسیقی اپرای ایتالیایی دارد ، با هم پیوند خورده اند .

https://reyviolin.blog.ir/

 

http://www.tarane-mehr.ir/

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

زندگینامه نیکولو پاگانینی _ ویولن شهرری

♦️نیکولو پاگانینی آهنگساز و نوازندهٔ ویولن، ویولا، گیتار و ماندولین اهل ایتالیا بود و از نامدارترین و بزرگ‌ترین نوازندگان ویولن در تاریخ موسیقی جهان است.

نیکولو پاگانینی(Niccolo Paganini) 
متولد ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ میلادی و یعنی متولد آبانماه در جنوا ایتالیا دیده به جهان گشود و در آهنگسازی و نوازندگی ساز ویولن نبوغ بسیار زیادی داشت که منجر به خلق آثار بسیار زیبا و ماندگار و تاثیر گذاری در زمینه ی عمومی موسیقی و اختصاصی در رشته نوازندگی ویولن کلاسیک گردید. 

♦️نیکولو پاگانینی با ابداع تکنیکی بدیع در نواختن ویولن، انقلاب عظیمی در نوازندگی این ساز برپا کرد. آثار او، در عین برخورداری از لطافت و ملودیهای زیبا، قطعات فوق‌العاده مشکلی از نظر تکنیک نوازندگی هستند. با وجود نوازندگان سرشناسی چون "جووانی باتیستا ویوتی" و "رودلف کرویتزر" در اواخر سدهٔ هجدهم و اوایل سدهٔ نوزدهم، پاگانینی گوی سبقت از همهٔ آنان ربود و خود را به‌عنوان برجسته‌ترین نوازندهٔ ویولن معرفی کرد. مجموعه ای از معروف‌ترین آثار او ۲۴ کاپریس برایِ تکنوازی ویولن است، که هم اکنون معیار محک زدن نوازندگان ویولن کلاسیک برای امتحان ورودی بسیاری از ارکستر های سمفونیک دنیا محسوب می گردد.

نیکولو در ۵ سالگی یادگیری ساز ماندولین را نزد پدرش که نوازنده‌ای آماتور بود آغاز کرد. پس از دو سال نواختن ماندولین، نواختن ویولن را شروع کرد؛ او درس‌های مقدماتی ویولن را از پدرش آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد؛ به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه‌ای را در نگاه اول بنوازد.

آنتونیو پاگانینی در رابطه با آموزش ویولون فرزندش، نیکولو بسیار سختگیر بود، پاگانینی در این باره می‌گوید:
«به سختی می‌توان پدری سختگیرتر از او تصور کرد، وقتی به اندازه کافی در نظرش کوشا نبودم تا وقتی که تلاشم را دو برابر کنم با گرسنه نگه داشتن من، مرا تنبیه می‌کرد و این موجب ضعیف شدن بدن و سلامتی‌ام شد.»

پاگانینی بعد از آنکه درس‌های مقدماتی موسیقی را از پدرش آموخت، شش ماه نزد جاکومو کوستا (Giacomo Costa) که خواننده اپرایی مشهور بود آموزش‌های خود را ادامه داد. معلم بعدی نیکولو فرانچسکو نیکو بود که به گفته پاگانینی تأثیر بسزایی در اطلاعات موسیقایی او داشت. یکی دیگر از معلم‌های نیکولو جوانی سروتو (Giovanni Servetto) نام داشت که نوازنده‌ای اهل جنوا بود. پس از آموزش ویولن زیر نظر چروتو، نیکولو به همراه پدرش برای تکمیل اطلاعات هنری اش نزد الساندرو رولا در پارما رفت.

رولا وقتی برای اولین بار صدای ساز نیکولو را شنید به او گفت که من در نوازندگی هیچ چیزی برای آموختن به تو ندارم و او پس از چند ماه آموزش زیر نظر رولا، برای یادگیری آهنگسازی نزد فرناندو پائر رفت که آهنگساز اپرا کمیک و مائسترو دی کاپلا (Maestro di Cappella) در پارما بود.

♦️پاگانینی اولین کنسرت خود را در ۱۲ سالگی اجرا نمود و اولین اثر مهم خود یعنی la carmagnola را که عبارت است از یک تم و چند واریاسیون برای ویولن و گیتار در ۱۳ سالگی نوشت.

کارشناسان و بزرگان موسیقی معتقدند کسی از پاگانینی قوی تر واستاد تر است که بتواند بدون سیم بنوازد!
فرانسوی‌ها در ماه مارس سال ۱۷۹۶ به شمال ایتالیا حمله کردند ولی جنوا در امان ماند. خانواده پاگانینی در کار املاک خود در رومیرون، نزدیک بولزانتو، پناه گرفته بودند. احتمالاً در این دوره بود که رابطه پاگانینی با گیتار افزایش یافت. او در این ساز تا حدودی مسلط شد، اما ترجیح می‌داد تا آن را در کنسرت‌های منحصراً صمیمی، نه عمومی بنوازد. او بعداً گیتار را به عنوان «همدم ثابت» خود در تورهای کنسرتش توصیف کرد.

مسافرت‌های وی ارتباط او را با شخصیت‌های برجسته گیتار، از جمله فردیناندو کارولی در پاریس و مائورو جولیانی در وین، به ارمغان آورد. اما این تجربه او را قانع نکرد که کنسرت‌های عمومی با گیتار انجام دهد، و اجرای ترانه‌های گیتار و کوارتت را به صورت خصوصی و پشت درهای بسته برگزار می‌کرد.

در سپتامبر ۱۸۳۴، پاگانینی برنامه کنسرتهایش را متوقف کرد و به جنوا بازگشت. برخلاف باور عموم که معتقدند پاگانینی مایل به حفظ تکنیک‌ها و موسیقی خود بود، او در این زمان بیشتر وقت خود را به انتشار آهنگ‌ها و روش‌های ویولن نوازی خود اختصاص داده‌است. او دانشجویانی پذیرفت که دو نفر از آن‌ها کامیلو سیفوری ویولونیست و گایتانو چاندلی نوازنده ویولن بودن. در سال ۱۸۳۵، پاگانینی به پارما بازگشت، در این زمان تحت استخدام ماری لوئیز (دوشس پارما)، همسر دوم ناپلئون مسئول تشکیل مجدد ارکستر دربار شد. با این حال، او در نهایت با نوازندگان و دربار اختلاف پیدا کرد و دیدگاه‌هایش هرگز به منصه ظهور نرسید. در پاریس، او با نوازنده ۱۱ ساله لهستانی آپولینر دکونتسکی آشنا شد، دکونتسکی علی‌رغم سن کم استعداد زیادی در نوازندگی ویولن داشت و پاگانینی برای تشویق وی به او تصدیق‌نامه امضاء شده داد. این دروغ به‌طور گسترده‌ای پراکنده شد که پاگانینی چنان تحت تأثیر مهارت‌های دکونتسکی قرار گرفت که ویولن‌ها و دست نوشته‌هایش را به او واگذار کرد.

متن تصدیق‌نامه پاگانینی به دکونتسکی:
چندین قطعه موسیقی را که دکونتسکی، در سن یازده سالگی با ویولن اجرا می‌کند شنیدم و او را هم رده هنرمندان برجسته امروز یافتم، بدینوسیله اعلام می‌کنم که اگر او تحصیلات خود را در این رشته هنری ادامه دهد با گذشت زمان، بیشتر شخصیت‌های برجسته تاریخ را پشت سر خواهد گذاشت.

♦️مقبره پاگانینی در پارما، ایتالیا

♦️بهترین قطعات پاگانینی 
*کنسرتوهای ویولن شماره 1 و شماره 2رقص جادوگران
*24 کاپریس در کارنامه هستند.
و از آنجایی که او از اسرار فنی خود محافظت می کرد، از ترس دزدیده شدن آنها، تنها 24 کاپریس او و مقداری موسیقی برای گیتار در طول زندگی او منتشر شد.
نیکولو پاگانینی نوازنده و آهنگساز دوره (1782-1840)  باعث پررنگ و جذاب تر شدن تکنوازی در رشته ویولن و درخشان ترین ستاره آن بود. او پایه و اساس تکنیک ویولن مدرن را گذاشت.

👇وبلاگ تخصصی ساز ویولن شهرری 👇

       https://reyviolin.blog.ir/

 

وبسایت آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

تار شهرری

تار از سازهای زهی است که با مضراب نواخته می‌شود ودر ایران و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند تاجیکستان، جمهوری آذربایجان و ارمنستان و گرجستان و دیگر نواحی نزدیک قفقاز برای نواختن موسیقی کلاسیک این کشورها رایج است. واژه تار در فارسی به معنی رشته است. هرچند که ممکن است معنی یکسانی در زبان‌های تحت تأثیر فارسی و یا دیگر زبان‌های ایرانی تبار مثل کردی داشته باشد.در گذشته تار ایرانی پنج سیم (یا پنج تار) داشت. گفته می شودغلامحسین درویش خان(م 1305 ، نخستین قربانی تصادف اتومبیل در کشور)سیم ششمی به آن افزود که همچنان به کار می‌رود.

تار در زبان فارسی به معنی زه، سیم و از لحاظ ساز شناسی از گروه سازهای زهی مضرابی است. بنابر روایتی تار از زمان فارابی (م.سال 339 هجری) موسیقیدان معروف ایرانی وجود داشته و بعد از وی توسط صفی الدین ارموی و دیگران به سمت کمال پیش رفته است. بر این اساس نمونه سلف تار مربوط به عهد صفوی (سال 1080 هجری) در تصویر زیر مربوط به نقاشی‌های کاخ هشت بهشت اصفهان مشاهده می‌شود. دو تصویر که یکی در سال 1196 قمری و دیگری در سال 1211 قمری در شیراز از تار نقاشی شده است نشان می‌دهد نواختن این ساز در دوره زندیه در شیراز متداول و مرسوم بوده است. با این همه، نام نوازنده مشخصی از این ساز در منابع دوره زندیه دیده نمی‌شود.سازِ تار با شمایل و مشخصات کنونی (کاسه و نقاره شبیه به دل روبروی هم، با دسته‌ای متصل دارای 6 سیم طبق تصویر بالا) از زمان قاجار دیده شده است. استاد مرتضی حنانه موسیقیدان معاصر در کتاب گامهای گمشده، تار را ساز ملی ایرانیان می‌داند. مرحوم استاد روح‌الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی می‌گوید: ساز (تار) بهمراه نام سازهایی دیگر در شعر فرخی سیستانی شاعر ایرانی (م429) ذکر شده است (هر روز یکی دولت و هر روز یکی غژ * هر روز یکی نزهت و هر روز یکی تار). ساز تار ساخته و پرداخته ذوق ایرانی است (منحنی و قوس‌هایی که در ساخت تار دیده می‌شود در خوشنویسی و نقاشی و مینیاتور و معماری ایرانی جاری و ساری است) و طی سالهای متمادی کامل و کاملتر گشته است. آخرین اصلاحات توسط درویش خان استاد موسیقی ایرانی(با افزودن سیم ششم جهت تکمیل و وسعت دامنه صوتی تار انجام پذیرفته است. تار دارای 28 پرده است (یعنی کمتر از سه اکتاو). آخرین الگوی منحصربه‌فرد ساخت تار نیز متعلق به سازگر مشهور ایرانی استاد یحیی دوم(م1310ه. ش) می‌باشد چه به لحاظ شاخص فنی و چه از لحاظ ذوقی همچنان که گره چوب را به شکل متقارن روی کاسه تار (در اصطلاح چهار گل) طراحی می‌نموده است. جنس چوب کاسه تار از درخت توت، دسته آن گردو می‌باشد.

 

کاسه تار بیشتر از کنده کهنه چوب درخت توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب کهنه‌تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود. پرده‌ها از جنس روده گوسفند و دسته و پنجه معمولاً از چوب گردو تهیه می‌شوند. شکل کاسه تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است. تار قفقازی شکل کمی متفاوتی دارد و سیم‌های آن بیشتر است. جنس خرک از شاخ بز کوهی است. در دو طرف دسته از استخوان شتر استفاده می‌شود. از لحاظی ساز تار به سه‌تار نزدیک است. از لحاظ شیوه نوازندگی زخمه عادی در تار به صورت راست (از بالا به پایین) است ولی در سه‌تار بالعکس است (از پایین به بالا). همچنین از نظر تعداد پرده‌ها نیز با هم شباهت دارند. صدای تار به دلیل وجود پوستی که روی آن است از شفافیت خاصی برخوردار است این پوست معمولاً پوست بره تو دلی می‌باشد ولی از پوست ماهی نیز می‌توان استفاده کرد. به خصوص سازهایی که ساخت قدیم هستند از شیوه صدای دیگری برخوردارند.

قسمت کاسه (شکم) به دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم می‌شود که قسمت کوچک را نقاره می‌گویند. روی کاسه و نقاره تار پوست کشیده می‌شود. خرک تار بر پوست کاسه تکیه کرده است. قسمت نقاره در انتهای بالایی به دسته (گردن) متصل شده است. دسته تار بلند و حدود 45 تا 50۰ سانتی‌متر است و بر کناره‌های سطح جلویی آن دو روکش استخوانی چسبانده شده است که این استخوان معمولاً از استخوان شتر تهیه می‌شود. دور دسته، پرده‌هایی عمود بر طول آن با فواصل معین بسته شده است. تعداد پرده‌ها امروزه 28 است. سازهای قدیمی با تعداد 25 پرده ساخته می‌شده است. جعبه گوشی (سر) در انتهای بالایی دسته قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه کار گذاشته شده است. تعداد سیم‌های تار شش است که از انتهای تحتانی کاسه شروع شده، از روی خرک عبور می‌کند و در تمام طول دسته کشیده شده، تا بالاخره به جعبه گوشی‌ها داخل و در آنجا به دور گوشی‌ها کشیده می‌شوند. سیم‌های شش‌گانه عبارتند از دو سیم سفید (پائین) که همصدا کوک می‌شوند، دو سیم زرد (همصدا)، یک سیم سفید هم جنس دو سیم اول (بنام زیر) و بالاخره یک سیم زرد (بم)، که دوتای آخری غالباً به فاصله اکتاو کوک می‌شوند

 

  

 

 از نوازندگان برجسته تار می توان از

*آقا علی‌اکبر خان فراهانی(م1274ه.ش) 

*آقا حسینقلی(م1294ه.ش)  

*میرزاعبدالله (م1297ه.ش) 

*درویش خان(م1305ه.ش)  

*علینقی وزیری (م1358ه.ش)  

*علی‌اکبر شهنازی(م1363ه.ش)  

*مرتضی نی‌داوود (م1369ه.ش) 

*غلامحسین بیگجه‌خانی(م1366ه.ش)  

*جلیل شهناز(م1392ه.ش) 

*فرهنگ شریف(م1395ه.ش) 

*محمدرضا لطفی(م1393ه.ش) و 

*حسین علیزاده نام برد.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

زندگینامه آنتونیو ویوالدی

درباره ویوالدی

آنتونیو ویوالدی که در سال 1678 میلادی در ونیز ایتالیا به دنیا آمده، به عنوان یکی از معروف ترین موزیسین های جهان و یکی از بهترین ویولونیست های دنیا شناخته می شود. 

 

در روز به دنیا آمدن ویوالدی یعنی 4 مارس 1678 در ونیز یک زلزله بسیار شدید آمد و زندگی ویوالدی به این شکل در ایتالیا آغاز شد. پدر ویوالدی یعنی جیوانی باتیستا ویوالدی یک ویولونیست بسیار معروف زمان خودش بوده به همین خاطر هم جیوانی باتیستا ویوالدی می خواسته که فرزند بزرگترش یعنی آنتونیو ویوالدی هم ویولونیست شود! در واقع آنتونیو ویوالدی به خاطر اینکه پدرش ویولنیست بوده، این موقعیت را پیدا می کند که از طریق پدرش با بعضی از معروف ترین موزیسین ها و بهترین نوازنده های زمان خودشان ملاقات کند و بدین شکل ویولن را با بالاترین کیفیت ممکن یاد بگیرد.

 

ویوالدی در طول سه دهه از حدود 30 سالگی به بعد می تواند بیشتر کنسرتوها و قطعات خودش را تولید کند. جالب است که بدانید 500 کنسرتو، 300 سونات، 46 اپرا و انواع قطاعات دیگر از ویوالدی به یادگار باقی مانده که هر کدامشان به نوعی بر روی نوازنده ها و موزیسین های بعد از او از جمله باخ تاثیر گذاشته اند. اما از میان همه آثار او، قطعاتی که با نام چهار فصل ویوالدی شناخته می شوند، از بقیه معروف تر بوده اند. متاسفانه باید بگویم که ویوالدی در انتهای زندگیش در فقر شدیدی زندگی می کرده و مجبور بوده که قطعات هنری خودش را بفروشد تا بتواند زندگی کند. در نهایت هم در همین فقر از دنیا می رود و یک خاکسپاری ساده برایش انجام می شود. نکته عجیب دیگر اینکه تا سال 1926 مجموعه آثار ویوالدی به صورت کامل گردآوری نشده بوده است. تا اینکه در سال 1926 یک سری از دست نوشته های او در مدرسه ای در منطقه پیمونت ایتالیا کشف می شود و مجموعه آثار ویوالدی توسط یک مورخ موسیقی به نام دکتر آلبرتو جنتیلی گردآوری می شود.

 

درباره چهارفصل ویوالدی

چهارفصل ویوالدی معروف ترین و محبوب ترین اثر ویوالدی است که اتفاقا یکی از معروف ترین آثار دوران باروک هم محسوب می شود. در واقع چهارفصل ویوالدی یک مجموعه بسیار ارزشمند است که از 4 کنسرتو مختلف تشکیل شده است که هر کدامشان با الهام از یکی از فصل های بهار، تابستان، پاییز و زمستان ساخته شده اند. هر کدام از این کنسرتوها تداعی کننده یکی از فصل های چهارگانه هستند و به قدری با مهارت ساخته شده اند که با گوش کردن به هر کدام از آن ها حال و هوای همان فصل درک می شود! کافی است که چهارفصل ویوالدی را گوش کنید تا بتوانید از فصل بهار به فصل تابستان و بعد به فصل پاییز و زمستان بروید و حال و هوای هر 4 فصل را با تمام وجود احساس کنید! در آخر به شما توصیه می کنم که حتما بیوگرافی آیدا هندل و بیوگرافی پاگانینی را هم مطالعه کنید تا بیشتر با زندگی جذاب و گاه عجیب و غریب موزیسین ها و نوازنده های معروف آشنا شوید.

 

لینک دریافت با کیفیت اصلی👇

اجرای جولیا فیشر قسمت بهار از چهارفصل آنتونیو ویوالدی

http://www.tarane-mehr.ir

علامت دوبل بمل

 

♦️علامت دوبل بمل هرگاه سمت چپ نتی گذاشته شود، آن نت را دوبار به فاصله ی نیم پرده پایین می آورد.

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

انواع کلید در موسیقی

♦️کلید یک نشانه ی موسیقی است که برای تعیین زیرتر بودن و یا بم تر بودن  نت‌های نوشته شده، بکار می‌رود.

♦️به طور مثال برای هر سازی با محدوده صدایی بم تر و یا زیرتر کلید خاصی بکار میرود. 

 

♦️ویولن، گیتار، سنتور، نی، تار و سه تار، به دلیل تولید صداهای نسبتا زیرتر نت نویسی آنها با کلید سل است.

 

♦️پیانو به دلیل گستره صوتی و اینکه از بم ترین نت تا زیر ترین نت ها را دارا هست هم با کلید سل و هم با کلید فا (فا ی خط چهارم) مشخص میگردد.

 

♦️و گیتار باس به دلیل بم بودن اصوات آن با کلید فا (فا ی خط چهارم) مشخص میگردد.

 

♦️در این مقاله ها سعی شده بسیار کوتاه و مختصر توضیح داده شود برای اطلاعات بیشتر میتوانید به کتاب های تئوری موسیقی مراجعه کنید. 

 

♦️طریقه رسم کلید سل🎼

http://www.tarane-mehr.ir

کاربرد نقطه در سمت راست نت ها و سکوت ها

---

♦️هر گاه سمت راست نت یا سکوتی یک نقطه قرار بگیرد  نصف ارزش زمانی همان نت یا سکوت به آن اضافه می شود. هرگاه دو نقطه سمت راست نت یا سکوتی قرار گیرد نصف + نصف نصف آن نت یا سکوت به ارزش زمانی آن اضافه خواهد شد. از لحاظ تئوریک در تعداد نقطه ها محدویتی وجود ندارد ولی غالبا ،حداکثر از 3 نقطه در نت نویسی استفاده می شود.

♦️و به عبارت دیگر:

♦️در صورتی که یک نقطه در سمت راست نتی قرار گیرد                  خودش+نصف خودش

♦️در صورتی که دونقطه در سمت راست نتی قرار گیرد:    خودش+نصف خودش+نصف نصف خودش

♦️ این قانون هم در نت ها و هم در سکوت ها وجود دارد:

 

http://www.tarane-mehr.ir

موسیقی کلاسیک

 

موسیقی کلاسیک اصطلاحی عام است که به موسیقی هنریِ اروپا اطلاق می‌شود. آغازِ این موسیقی را از سده‌های میانه در حدود سال ۵۰۰ میلادی می‌دانند. شایان ذکر است که موسیقی کلاسیک و دورهٔ کلاسیک دو معقولهٔ جداگانه هستند، اولی به سبک و دومی به دورهٔ تاریخی اشاره دارد.
دوره کلاسیک (به انگلیسی: Classical Period) در موسیقی هنری اروپایی از حدود ۱۷۵۰ تا ۱۸۲۰ در نظر گرفته می‌شود. این دوره از نظر زمانی بین دوره باروک و دوره رومانتیک قرار دارد. برجسته‌ترین چهره‌های دوره کلاسیک، که گاه به «دوره کلاسیک وین» هم معروف است، هایدن، موتزارت و بتهوون هستند.

 

دوره های موسیقی کلاسیک

 

تاثیر موسیقی موتسارت بر مغز (mozart effects)

 

در سال ۱۹۹۳ فرانسیس راسچر، استاد دانشگاه کالیفرنیا، ادعایی شگفت‌انگیز را مطرح کرد. او بیان داشت که گوش دادن به Mozart’s sonata for two pianos k448 برای ۱۰ دقیقه، در افراد معمولی مهارت‌های استدلال فضایی را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌دهد و علاوه بر آن با پایین آوردن فشار خون، موجب آرامش می‌شود. نمره‌ی تست‌های IQ بعد از گوش دادن به این موسیقی تا ۹ امتیاز بالاتر می‌رود ولی این اثر فقط ۱۰-۱۵ دقیقه پایدار است. این اثر بحث‌برانگیز بوده است؛ چون همه‌ی محققان قادر به مشاهده آن نبوده‌اند ولی بسیاری نیز این اثر را ثبت کرده‌اند! این اثر بر استدلال فضایی ناحیه تمپورال اثر می‌گذارد. پیش از این عبارت تاثیر موتسارت برای اولین بار توسط آلفرد ا. توماتیس که تلاش می‌کرد از موسیقی‌های موتسارت برای درمان برخی از اختلالات استفاده کند ابداع شد.

 

یکی از توضیحات برای نتایج حاصل از گوش دادن به این موسیقی شاید در نحوه پردازش درک موسیقی و تصویرسازی فضایی در مغز باشد. تحقیقات زیادی در زمینه نحوه پردازش موسیقی صورت گرفته و معلوم کرده است که این کار فعالیت‌های زیادی در مغز را درگیر می‌کند و تقریباً همه لوب‌های مغز درگیر آن می‌شوند علاوه بر آن اجزای تشکیل دهنده‌ی موسیقی نیز جداگانه پردازش می‌شوند؛ مثلاً ریتم و قدرت موسیقی مربوط به نیمکره چپ مغزند در حالی که طنین و ملودی آن در نیمکره راست پردازش می‌شوند و حتی وزن موسیقی پردازش نمیکره‌ای ندارد!

 

همین تحقیقات راجع به محل‌یابی پردازش هوش فضایی هم صورت گرفته که همپوشانی زیادی را با مکان‌های پردازش موسیقی نشان می‌دهد! شاید علت افزایش IQ هم همین باشد.اثر موتسارت عموماً موقتی تلقی می‌شود. اثر طولانی مدت موسیقی بر هوش هم مورد آزمایش قرار گرفته است؛ در این آزمایش کودکان ۳-۴ ساله تحت تعلیم ساده موسیقی با کیبورد قرار گرفتند و پس از ۶ ماه قادر بودند موسیقی‌هایی ساده از موتسارت و بتهوون را اجرا کنند. پس انجام این کار از آن‌ها تست هوش فضایی به عمل آمد که ۳۰% بهتر نسبت به کودکانی که تحت تعلیم کامپیوتر و… قرار گرفته بودند به آن پاسخ دادند.

 

نمونه‌ای دیگر از تأثیر این موسیقی درباره بیماران مبتلا به صرع بوده؛ ۲۳ نفر از ۲۹ نفر بیماری که برای این کار انتخاب شده بود واکنش‌های خوبی به این موسیقی نشان داد. در یک مرد بیهوشی معمول در زمان ایجاد عارضه از ۶۲% به ۲۱% کاهش یافته بود.

این موسیقی جادوی خاصی ندارد؛ فقط بسیار خاص است و به علت لذتی که به شخص می‌دهد چنین اثری را ایجاد میکند.

 

http://Www.tarane-mehr.ir