شکلی از نُتِ مقطع و شدیدتر از اِستاکاتو است. در این شیوه که با علامتی عمودی و به شکلِ میخک در بالا یا پایینِ یک نت یا نتهایی قرار داده میشود و یک چهارم ارزشِ زمانی نتِ داده شده اجرا و بقیه به سکوت تبدیل میشود.
شکلی از نُتِ مقطع و شدیدتر از اِستاکاتو است. در این شیوه که با علامتی عمودی و به شکلِ میخک در بالا یا پایینِ یک نت یا نتهایی قرار داده میشود و یک چهارم ارزشِ زمانی نتِ داده شده اجرا و بقیه به سکوت تبدیل میشود.
♦️یک شکل از جملهبندی یا «آرتیکولاسیون» در موسیقی است که با قرار دادن نقطهای در بالا یا پایینِ یک یا چند نت ، ارزش زمانی آن را به نصف کاهش میدهد. در این شیوه ابتدا نیمی از ارزش زمانی نتِ داده شده اجرا و نیمی دیگر به سکوت تبدیل میشود. اجرای اِستاکاتو در ریتم موسیقی تغییری ایجاد نمیکند و نقطهٔ مقابل حرکتِ متصل یا لگاتو محسوب میشود.
❇️خط اتحاد خطی منحی است که 2 نت هم نام و هم فرکانس را به هم متصل می کند ،هرگاه 2 نت با خط اتحاد به یکدیگر متصل شوند فقط نت اول اجرا می شود و ارزش زمانی نت دوم به نت اول اضافه می شود. در حقیقت خط اتحاد عملکردی شبیه به نقطه دارد با این تفاوت که با استفاده از این خط آهنگساز می تواند به میزان دلخواه به ارزش زمانی نت اول اضافه کند.
❇️خط اتصال خطی منحنی است که 2 یا چند نت غیر هم نام و غیر هم فرکانس را به وصل می کند و به این معنی است که نت های زیر این منحنی باید بدون وقفه اجرا شوند. برای مثال یک خواننده باید نت های زیر خط اتصال را با یک نفس و اجرا کند و یا در سازی مثل ویولن نوازنده نباید این نت ها را با تغییر جهت آرشه اجرا کند.
✳️به تکنیک اجرای نت های زیر خط اتصال لگاتو (Legato) نیز می گویند.
خطوط اضافه ( تکمیلی) روی پنج خط حامل تنها یازده نت را می توان جای داد، حال برای ادامه دادن نتها از خطوط اضافه استفاده می کنیم.
نکته: خطوط اضافه را از بالا و پایین بنا به نیاز می توان ادامه داد. نکته: خطوط اضافه در مورد کلیدهای دیگر نیز کاربرد دارد. توضیح: برای یادگیری خطوط اضافه باید به منطق آن توجه کنیم. آخرین نتی که از پایین با کلید شل نوشتیم نت «ر» ( زیر خط اول ) می باشد پنج خط دیگر زیر آن فرض و همانند گذشته نت ها را روی خطوط و بین خطوط می نویسیم و نام گذاری می کنیم.
بنا به نیاز باز می توان خطوط دیگری علاوه بر این پنج خط فرضی در نظر گرفت. همین منطق در مورد نت ها با خود اضافه در بالای پنج خط اصلی صادق است.
پنج نت روی خطوط، چهار نت بین خطوط، یک نت بالا و یک نت پایین حامل می توان نوشت و با استفاده از نیم خطها در بالا و پایین خطوط حامل نت های دیگری نیز می توان رسم کرد.
کلید: برای نامگذاری و شناختن نتها روی پنج خط حامل از کلید استفاده می کنیم. کلیدها ابتدای حامل (سمت چپ) رسم می شوند که عبارتند از: کلید شل - کلید فا - کلید دو نکته: کلید با هر نامی روی هر خطی از حامل قرار گیرد، ابتدا نام خود را به نت روی آن خط داده و سپس مطابق دایره نتها بقیه نتها را نامگذاری می کنیم. کلید سل: نام دیگر آن کلید آواز می باشد به شکل آن دقت کنید.
نام گذاری نت ها روی پنج خط حامل با کلید سل
پنج خط حامل: محل قرار گرفتن نتها که از طریق آن خواندن و تشخیص نتها میسر می گردد. پنج خط حامل عبارتند از پنج خط موازی که به فاصله های مساوی از هم رسم می شوند.
نکته: پنج خط حامل از پایین به بالا شماره گذاری میشوند.
♦️هرگاه سمت چپ نتی که قبلا “دیز” یا “بمل” شده گذاشته شود، اثر نشانه ی پیشین را خنثی می کند. هرگاه نت مزبور پیشتر “دوبل دیز” یا “دوبل بمل” بوده باشد، برای خنثی کردن یکی از “دیز” ها یا یکی از “بمل” ها، باید نشانه “بکار” را با “دیز” یا “بمل” با هم به کار گرفت. در غیر این صورت، یعنی کاربرد نشانه “بکار” به تنهایی، ممکن است اثر نشانه ی دوبل (دیز یا بمل) کاملا خنثی شود.
♦️علامت دوبل بمل هرگاه سمت چپ نتی گذاشته شود، آن نت را دوبار به فاصله ی نیم پرده پایین می آورد.
♦️دوبل دیز نیز هر موقع کنار نت ما ( سمت چپ ) قرار بگیرد آن نت را دو نیم پرده ( یعنی یک پرده در موسیقی ) زیر می کند.
♦️علامت بمل هرگاه سمت چپ نتی قرار گیرد، آن را نیم پرده پایین می آورد و بم می کند. درست برعکس دیز. برای آنکه فاصله ی یک پرده (دوم بزرگ) تبدیل به نیم پرده گردد، نشانه “بمل” باید پیش از نت زیرتر نوشته شود.