موسیقی اصیل ایرانی

موسیقی سنتی ایرانی که با نام موسیقی اصیل ایرانی، موسیقی کلاسیک ایرانی و موسیقی دستگاهی نیز شناخته می‌شود،شامل دستگاه‌ها، نغمه‌ها و آوازها، از سال‌ها پیش از میلاد مسیح تا به امروز سینه به سینه در میان مردم ایران رواج‌ داشته که بخش هایی از آن نغمه ها به جا مانده که امروز در دسترس است.

 بخش بزرگی از آسیای میانه ، افغانستان ،  پاکستان، جمهوری آذربایجان ، ارمنستان ،  ترکیه  متأثر از این موسیقی است و هرکدام به سهم خود تأثیراتی در شکل‌گیری این موسیقی داشته‌اند. 

از موسیقی‌دان‌ها یا به عبارتی نوازندگان موسیقی در ایران باستان می‌توان به «باربد»، «نکیسا» و «رامتین» اشاره کرد. موسیقی اصیل ایرانی، جزو کهن‌ترین سبک‌های موسیقایی از دوران باستان تا به امروز است. همچون گذشته‌های دور، مشاهیر صاحب سبک بسیاری در تاریخ ایران معاصر سر برآورده و هر یک، گامی مؤثّر در اعتلا و پویندگی این موسیقی اصیل برداشته‌اند.

 

با پیج آموزشگاه موسیقی ترانه مهر شهرری همراه باشید.

 

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

وبلاگ استاد مسعود جهانگیری

 

آکادمی میترا جهانگیری

 

آموزشگاه سه تار شهرری (بیوگرافی احمد عبادی)

 

♦️احمد عبادی به سال ۱۲۸۵ در تهران به دنیا آمد. وی از ۷ سالگی مشق سه تار را نزد پدرش شروع کرد و ۱۳ سال بیشتر نداشت که پدرش میرزا عبدالله درگذشت. پس از آن، او مشق سه تار را پیش خواهرانش ملوک و مولود و برادرش جواد ادامه داد به گونه‌ای که در ۱۸ سالگی توانایی نواختن قابل قبول ساز را پیدا کرد. با این‌که وی پسر میرزا عبدالله بود، نوازندگی‌اش هیچ شباهتی به نوازنده‌های هم دوره خود که اکثراً از شاگردان میرزا عبدالله بودند نداشت و با نوازندگی هنرمندان قدیمی‌تر از خودش نیز متفاوت بود. وی در دوره‌ای که سه‌تار به خاطر حجم کم به خلوت افراد رفته و در غبار فراموشی فرورفته بود، این ساز را در رادیو معرفی کرد. وی با بزرگانی همچون رضاقلی‌میرزا ظلی، غلامحسین بنان، حسین قوامی، محمدرضا شجریان، فرامرز پایور، حسن زیرک، حسن کسایی و علی تجویدی همکاری داشت.

 

♦️سبک جدید نوازندگی

از شاخص‌های نواخته‌های قدما مضراب‌های پر و با واخوان و بعضاً پرقدرت بود. عبادی یک بار وقتی که از دوستانش دربارهٔ نواخته‌های خود پرسید (در آن زمان امکان ضبط از رادیو نبود و اجراها کاملاً زنده انجام می‌شد) آنها جواب دادند گاهی اوقات نت‌ها دقیق شنیده نمی‌شوند و تداخل دارند و حالت ناخوشایندی ایجاد می‌کنند. عبادی به فکر حل این مشکل افتاد و در نهایت نوازندگی تک سیم را ابداع کرد که سبب شد سه تار نوازی متحول شود.

♦️عبادی در نواختن سه‌تار دارای سبک و شیوه‌ای مخصوص به خود بود که کمتر کسی توانسته از عهده تقلید آن بر آید. البته عده‌ای این سبک خاص ساز زدن او را مربوط به امکانات و وسایل صدابرداری زمان وی می‌دانند. مضراب‌های تک سیم و دومضراب‌ها از مشخصه‌های بارز سبک وی هستند. از دیگر شاخصه‌های ساز عبادی بداهه نوازی‌ها و ویبره‌های طولانی و گلیساندوهای به موقع است.

 

♦️از کارهایی که او در نوازندگی سه‌تار ایجاد کرد، ابداع کوک‌های مختلف در سه تار است که در آلبوم کوک سه تار آن‌ها راعرضه کرده‌است. قبلاً نوازنده‌ها معمولاً از کوک‌های تار برای سه تار استفاده می‌کردند ولی عبادی این رویه را تغییر داد و ثابت کرد بعضی از این کوک‌ها مناسب سه تار نیستند و دو نوار به عنوان آموزش کوک سه تار منتشر کرد که در آن برای گامهای مختلف و حتی گوشه‌های مختلف کوک معرفی کرد. نکته جالب توجه در نوازندگی عبادی این‌است که او همیشه و کاملاً تک سیم نمی‌زد و به موقع واخوان می‌داد و پر قدرت می‌زد و به موقع تک سیم می‌زد که کاملاً در قطعات ضربی وی مانند ضربی سه گاه و چهارگاه و… مشهود است. احمد عبادی مدت‌ها در وزارت پیشه و هنر به تدریس و تحقیق در موسیقی ایرانی و سه تار پرداخت و در جهت معرفی موسیقی ملی ایران کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج از کشور از جمله فرانسه، ایتالیا، آلمان و اتریش داشت که مورد استقبال هنردوستان واقع شده‌است.

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

 

♦️اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر ♦️

 

🎻لینک آکادمی تخصصی ویولن شهرری 🎻

آموزشگاه سنتور شهرری (اردوان کامکار)

🔳اردوان کامکار در سال ۱۳۴۷ در سنندج به دنیا آمد. او آموزش سنتور را از سن ۴ سالگی و نزد پدرش، حسن کامکار آغاز کرد.

 

🔲اردوان کامکار، در جوانی به همراه برادرش هوشنگ کامکار، کنسرتینوی سنتوری تصنیف کرد که در آلبومی به نام بر تارک سپیده (همراه با یک کنسرتینوی کمانچه از برادرش، اردشیر) به بازار عرضه شد. او در سال ۱۳۵۹ به تهران آمد و فعالیت خود را به طور جدی در عرصه موسیقی آغاز کرد و با کمک برادرانش، هوشنگ و ارسلان، درس‌های هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی را فرا گرفت. او نواختن سنتور را به سطح خوبی از لحاظ تکنیکی رساند و در زمینه نوازندگی، ردیف موسیقی ایران، گروه نوازی، اصول و مبانی موسیقی و آهنگسازی هم به درجاتی نسبتاً خوب رسید. تقسیم ملودی های قطعات و تقسیم آن‌ها در دو دست یکی دیگر از ویژگی‌های نوازندگی‌اش است، و یکی از مهمترین توانایی‌هایش، قدرت مساوی دستانش است که مضراب های چپ و راستش را یکدست کرده است

اردوان کامکار قطعهٔ دریا را (که قبل از سال ۱۳۶۴ ساخته بود)، در سال ۱۳۶۹ در تالار وحدت اجرا کرد. وی علاوه بر آثاری که برای تکنوازی سنتور خلق کرد، قطعات دیگری هم برای گروه‌نوازی سازهای ایرانی تصنیف کرد که مورد توجه اهالی موسیقی قرار گرفت

 

🔳دومین کنسرتینوی سنتور اردوان کامکار که با ارکستر زهی و پیانو همراهی می‌شد، با نام ماهی برای سال نو روانه بازار موسیقی شد. این آلبوم، یک کنسرتینوی مشکل با فضایی رازآلود و باز با لحن و ریتم‌های کردی است. اثر بعدی وی، سولوی بر فراز باد بود.

 

🔲اردوان کامکار، در آلبوم شب، سکوت، کویر اثرکیهان کلهر به خوانندگی محمدرضا شجریان نیز به عنوان نوازنده سنتور همکاری کرد.موسیقی متن فیلم سنتوری و موسیقی فیلم چشم انداز ایرانی (به کارگردانی تورج منصوری) نیز از ساخته‌های اوست.

 

🔲پاساژهای سریع و در هم تنیده و ریتم‌ها و مضراب‌های پیچیده، از مشخصه‌های سنتورنوازی اردوان کامکار به شمار می‌روند.

 

🔳کتابی از ایشان به نام مجموعه قطعات اردوان کامکار توسط نشر نای و نی به چاپ رسیده است که شامل ۳۷ قطعه از آثار وی در عرصه سنتورنوازی نوین است.

❤️اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر❤️

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

 

🎻لینک آکادمی تخصصی ویولن شهرری 🎻

آموزشگاه سنتور شهرری (تفاوت تعداد خرک در سنتور)

❇️تفاوت تعداد خرک در سنتور

❇️در ساز سنتور هرچه تعداد خرک ها بیشتر باشند وسعت ساز سنتور هم به لحاظ تعداد نت بیشتر است. به همین دلیل برای اینکه بتوان بدون تغییر دادن کوک، دستگاه ها و گام های بیشتری را نواخت از سنتورهایی با تعداد خرک بیشتر استفاده میشود. اما میتوانیم بگوییم که رایج ترین سنتورها، سنتورهای نه خرک و پس از آن دوازده خرک هستند.

❇️دلیل رایج بودن سنتور نه خرک و دوازده خرک

❇️در دهه های گذشته بیشتر نوازندگانی که آهنگها و تصنیف های بزمی را مینواخته اند از ساز دوازده خرک استفاده کرده اند به دلیل اینکه با این ساز میتوانند بنا بر نیاز مجلس در دستگاههای مختلف بنوازند و چون اکثر نوازندگان را آقایان تشکیل میداده اند، ساز دوازده خرک که اکثرا می کوک است یعنی سه نت از سنتور سل کوک بم تر است این امکان را میدهد که خود نوازنده بتواند با آن زمزمه کند، در واقع سنتور می کوک بهترین جایگاه را برای صدای خواننده مرد داراست. اما به دلیل اینکه از دوره ی استاد صبا آموزش سنتور با سنتور نه خرک سل کوک صورت گرفت و پس از آن هم اساتید بزرگ سنتور، این سنتور را به عنوان سنتور استاندارد برگزیدند امروزه سنتور نه خرک سل کوک به عنوان سنتور استاندارد شناخته شده و آموزش سنتور و نوازندگی توسط این سنتور انجام می گردد.

♦️وبسایت آموزشگاه موسیقی ترانه مهر ♦️

 

🎸اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر🎸

 

🎻وبلاگ آکادمی ویولن شهرری🎻

آموزش تنبک شهرری

تنبک از نظر نوازندگی (انگشت گذاری)، رنگ های صوتی و ساختمان فیزیکی اش (در عین ظاهری ساده)، یکی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سازهای کوبه ای پوستی دنیا محسوب می شود.

مواد تشکیل دهنده تنبک

 

مواد تشکیل دهنده‌ی این ساز کوبه‌ای درگذر زمان دست‌خوش تغییراتی بوده است. درواقع تنبک در ابتدا از سفال ساخته می‌شد و به‌تدریج چوب و فلز نیز به ساختمان آن اضافه شد. پس از گذر از مراحل مختلف و آزمایش کیفیت صدا، در حال حاضر از چوب به‌عنوان بهترین ماده برای ساخت تنبک استفاده می‌شود و اکثر تنبک‌های موجود چوبی هستند.

در ساخت تنبک مانند بسیاری از سازها، از چوب گردو، توت و یا افرا استفاده می‌شود. البته به عقیده بسیاری از سازندگان، گردو به‌واسطه مقاومت و استحکام بالا بهترین چوب برای ساختن تنبک است.

این ساز کوبه‌ای از قسمت‌های مختلفی شده که در این بخش به معرفی آن‌ها می‌پردازیم:

 

تنه

بزرگ‌ترین قسمت ساز، ازنظر حجمی به تنه تعلق دارد. تنه معمولاً چوبی و به‌صورت شیاردار طراحی می‌شود. شیارهای موجود در بدنه‌ی تنبک از سرخوردن ساز در دست نوازنده به هنگام اجرا جلوگیری می‌کند. این قسمت از ساز، بسته به نوع و حجم کلی تنبک معمولاً قطری بین ۱۸ تا ۲۲ سانتی‌متر دارد.

 

دهانه‌ی بزرگ

این قسمت از ساز با پوست پوشانده شده و قطر خارجی آن مقداری حدود ۳۰ سانتی‌متر دارد. قطر داخلی این دایره توخالی نیز رقمی معادل ۲۵ سانت است.

 

دهانه‌ی کوچک

ابعاد این دهانه همان‌طور که از نامش پیداست کوچک‌تر بوده و با توجه به نوع تنبک مقداری بین ۱۸ تا ۲۲ سانت است.

فاصله بین دو دهانه‌ی ساز معمولاً مقداری برابر با ۴۵ سانت در نظر گرفته می‌شود.

 

نفیر یا گلو

اگر از بیرون به تنبک نگاه کنید، نفیر یا گلوی تنبک، ساختاری استوانه‌ای دارد. اما قسمت درونی این بخش، مخروطی شکل است. گلو را می‌توان واسطه بین دهانه‌ی کوچک و بدنه‌ی ساز دانست.

 

پوست

همان‌گونه که پیش‌ازاین ذکر شد، دهانه‌ی بزرگ تنبک با پوست پوشانده می‌شود. معمولاً در ساخت تنبک از پوست بز استفاده می‌شود. البته در تنبک‌های کوچک‌تر معمولاً پوست به‌کاررفته نازک‌تر و در سایزهای بزرگ از پوست ضخیم‌تر استفاده می‌کنند.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

سنتور شهرری