دایره نتها: نت های موسیقی را می توان روی دایرهای فرض کرد که اگر هم جهت عقربه های ساعت حرکت کنیم در واقع روی پنج خط حامل بالا رفته ایم و بالعکس.
دایره نتها: نت های موسیقی را می توان روی دایرهای فرض کرد که اگر هم جهت عقربه های ساعت حرکت کنیم در واقع روی پنج خط حامل بالا رفته ایم و بالعکس.
♦️هرگاه سمت چپ نتی که قبلا “دیز” یا “بمل” شده گذاشته شود، اثر نشانه ی پیشین را خنثی می کند. هرگاه نت مزبور پیشتر “دوبل دیز” یا “دوبل بمل” بوده باشد، برای خنثی کردن یکی از “دیز” ها یا یکی از “بمل” ها، باید نشانه “بکار” را با “دیز” یا “بمل” با هم به کار گرفت. در غیر این صورت، یعنی کاربرد نشانه “بکار” به تنهایی، ممکن است اثر نشانه ی دوبل (دیز یا بمل) کاملا خنثی شود.
♦️علامت دوبل بمل هرگاه سمت چپ نتی گذاشته شود، آن نت را دوبار به فاصله ی نیم پرده پایین می آورد.
♦️علامت بمل هرگاه سمت چپ نتی قرار گیرد، آن را نیم پرده پایین می آورد و بم می کند. درست برعکس دیز. برای آنکه فاصله ی یک پرده (دوم بزرگ) تبدیل به نیم پرده گردد، نشانه “بمل” باید پیش از نت زیرتر نوشته شود.
💠در تئوری موسیقی غرب فرض براین است که هر فاصله ی دوم بزرگ (فاصله یک پرده ای) می تواند به دو فاصله نیم پرده ای تقسیم شود. نیم پرده های حاصل از این تقسیم، در عمل، برابر با فاصله های نیم پرده ای “دوم کوچک” هستند. بنابراین اگر همه ی فاصله های دوم بزرگ را به تکه های نیم پرده ای قسمت کنیم، در هر اکتاو 12 نیم پرده خواهیم داشت. نیم پرده در موسیقی غربی، کوچک ترین فاصله عینی میان دو نت پی در پی است. “نیم پرده” خود گونه های متفاوتی دارد.
💠نشانه های تغییر دهنده
در موسیقی نشانه هایی وجود دارد که اگر کنار یک نت (سمت چپ) بیایند، نقششان زیر و بم کردن نت ها به اندازه نیم پرده است، بدون آنکه نام نت ها و جایشان روی حامل تغییر کند. در موسیقی غربی این نشانه ها می توانند هر نت را، بدون تغییر نام، یک یا دو نیم پرده زیر یا بم کنند. نام اکثر این نشانه ها از زبان فرانسه گرفته شده است.
💠پرده در موسیقی واحد سنجش فاصله میان دو نت است و هر چقدر تعداد پرده های بین دو نت بیشتر باشند اختلاف زیر و بمی آنها و یا فاصله ی بین آن دو نت بیشتر است.
💠در توالی نت ها، فاصله های “دوم کوچک” همواره میان نت های “می-فا” و “سی-دو”، و فاصله های “دوم بزرگ” همیشه میان بقیه ی نت ها قرار گرفته اند.
🔷همانگونه که حروف الفبا وسیله نوشتن زبان است ، در موسیقی نت چنین نقشی دارد و در واقع الفبای موسیقی نت نام دارد.
موسیقی دارای هفت نت است که به دو صورت نامگذاری شده اند:
🔷نکته: در ایران به پیروی از نظام نت نویسی فرانسه نامگذاری هجایی معمول و نامگذاری الفبایی در دیگر کشورها از جمله آمریکا و انگلیس کاربرد دارد.
🔷نکته: اختراع هجاها و خطوط حامل را به کشیشی موسیقیدان به نام (گویدو د آرتسو) نسبت می دهند.
موسیقی کلاسیک اصطلاحی عام است که به موسیقی هنریِ اروپا اطلاق میشود. آغازِ این موسیقی را از سدههای میانه در حدود سال ۵۰۰ میلادی میدانند. شایان ذکر است که موسیقی کلاسیک و دورهٔ کلاسیک دو معقولهٔ جداگانه هستند، اولی به سبک و دومی به دورهٔ تاریخی اشاره دارد.
دوره کلاسیک (به انگلیسی: Classical Period) در موسیقی هنری اروپایی از حدود ۱۷۵۰ تا ۱۸۲۰ در نظر گرفته میشود. این دوره از نظر زمانی بین دوره باروک و دوره رومانتیک قرار دارد. برجستهترین چهرههای دوره کلاسیک، که گاه به «دوره کلاسیک وین» هم معروف است، هایدن، موتزارت و بتهوون هستند.