آموزش گیتار شهرری (پاکودلوسیا اسطوره گیتار فلامنکو)

 

🔶🔸پاکو دِ لوسیا (به اسپانیایی: Paco de Lucía) (زادهٔ ۲۱ دسامبر ۱۹۴۷ – درگذشتهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۱۴)، با نام اصلیِ فرانسیسکو سانچز گومز (به اسپانیایی: Francisco Sánchez Gómez) آهنگ‌ساز و نوازندهٔ چیره‌دست گیتار اهل اسپانیا بود. او پیشرو سبک فلامنکوی نو و از معدود نوازندگان گیتاری بود که توانسته بود به سبک‌های دیگر نیز وارد شود و توانسته بود با هنرمندان بزرگی چون پل موریا همکاری کند. پاکو د لوسیا برندهٔ جوایز متعدد هنری شده بود.🔸🔶

🔶🔸پاکو در آلخسیراس واقع در کادیس اسپانیا متولد شد و چهار برادر بزرگ‌تر از خود داشت. همچنان‌که در آلخسیراس مرسوم است او و برادرش پپه د لوسیا (که خواننده و شاعر فلامنکو است) نام خانوادگی خود را برای احترام به مادرشان «لوسیا گومز» (به اسپانیایی: Lucía Gomes) به «د لوسیا» تغییر دادند.

 

🔶🔸پاکو د لوسیا پنج ساله بود که پدرش اولین گیتار را به او هدیه داد. خودش هم به او نوازندگی گیتار را آموخت و پاکو را به دنیای فلامنکو وارد کرد. پاکو د لوسیا در همان دوران کودکی روزی ده ساعت تمرین می‌کرد و جای تعجب نیست که اولین کنسرتش را در سن یازده سالگی اجرا کرد. اما چهره برجسته در آموزش او پدرش آنتونیو سانچز بود. پوهرن نویسنده بیوگرافی پاکو می‌گوید: آنتونیو برای آنکه از پسرش بهترین گیتاریست فلامنکو تاریخ را بسازد یک طرح استادانه پی ریزی کرد. پاکو پس از یک دوره آموزشی (۸–۱۹۵۲) اولین برنامه عمومی خود را در یک ایستگاه رادیویی در سال ۱۹۵۸ اجرا کرد؛ و در سال ۱۹۵۹ جایزه ویژه فستیوال بین‌المللی فلامنکو خرز دولا فرونترا را بدست آورد. در سال ۱۹۶۲ با همراهی صدای برادر خود پپه د لوسیا جایزه دیگری (در خرز) کسب نمود.

 

🔶🔸پاکو د لوسیا در سال ۱۹۶۳ گروه رقص و آواز خوزه گره کو را در خارج همراهی کرد. در نیویورک با سابیکاس و ماریو اسکودرو دیدار کرد اما قصد آن داشت که بخشی از مکتب گیتار نوازی نینو ریکاردو محسوب شود. پاکو به همراهی خانواده در سال ۱۹۶۴ به مادرید رفت. او در سال ۱۹۶۵ دو آلبوم با ریکاردو مودرگو- با تم‌های مشهوری از لورکا (شاعر بزرگ اسپانیایی)- وسه آلبوم نیز با برادر خود رامون د لوسیا ضبط کرد.

 

🔶🔸پدرش یک کلوب فلامنکو تأسیس کرد. در آنجا پاکو فرصت کرد تا صدای فوق‌العاده‌ترین خوانندگان فلامنکو رو بشنود. سپس با همراهی صدای فرناندو دیاز آلبوم ضبط نمود و بعد با پدر وایتورالده (ساکسفون نواز جاز) آلبوم دیگری را ارائه نمود.

 

🔶🔸پاکو در سال ۱۹۶۷ به سفری هنری رفت و در همان سال اولین آلبوم سولوی خود را ضبط کرد که در آن تأثیراتی از نینوریکاردو، سابیکاس و ماریو اسکودرو مشاهده می‌شود. فانتزیا فلامنکا که در سال ۱۹۶۹ ضبط گردید آغاز گر یک دوران پیروزمند و پر موفقیت برای پاکو بود و از آن پس انبوهی از رسیتالها و آلبوم‌های پر موفقیت یکی پس از دیگری ارائه شد.

 

🔶🔸نام او با قطعه Entre dos Aguas (تردید) بر سر زبان‌ها افتاد. یکی دیگر از اجراهای معروف پاکو د لوسیا «کنسرت آرانخوئز»، اثر خواکین رودریگو است که برای ارکستر و گیتار ساخته شده‌است. پاکو در این اجرا با بداهه‌نوازی‌هایی شنیدنی رنگ و بویی تازه به این اثر مهم بخشید. پاکو د لوسیا در طی چندین دهه فعالیت هنری‌اش موفق شد، موسیقی فلامنکو و نوای گیتار فلامنکو را در سراسر دنیا به شهرت برساند و همچنین الهام‌بخش و تأثیرگذار چندین نسل از نوازندگان جوان گیتار فلامنکو باشد. او از سال ۱۹۶۵ که نخستین آلبومش را منتشر ساخت تا سال ۲۰۱۲ بیش از سی آلبوم به انتشار رساند.

 

🔶🔸پاکو تا سال ۱۹۹۱ قادر به خواندن نت نبود و چنان‌که در فیلم زندگی‌نامه‌اش گفته، به عنوان یک نوازندهٔ گیتار فلامنکو همیشه به ریتم در موسیقی‌اش اهمیت بیشتری می‌داده تا به درست به صدا درآوردن نت‌ها (چیزی که در نواختن گیتار کلاسیک بیشتر مورد توجه است).

🔶🔸پاکو در سال ۱۹۹۱ کنسرتو آرانخوئز اثر خواکین رودیگر را اجرا کرد که یکی از بهترین اجراهای این اثر بود.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

 

https://reyviolin.blog.ir/

 

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

آموزش ویولن شهرری

🔷ویولن های دستساز آنتونیو استرادیواریوس🔷

💠محققان موفق شده‌اند با بررسی چوب به کار رفته در ویولون‌های مشهور «استرادیواریوس»، به یکی از اسرار ساخت آلات کمیاب موسیقی جهان پی ببرند.

💠ویولون‌های ساخته دست آنتونیو استرادیواری، که در قرن ۱۷ میلادی تولید شده‌اند، به لحاظ طراحی و صدادهی باارزش‌ترین ویولون‌های جهان به شمار می‌روند. کوین کلی، سازنده ویولن در بوستون و متخصص سازهای استرادیواریوس، می‌گوید: «به طور کلی ساز استرادیواری به عنوان بهترین ساز ویولن تمام دوران‌ها محسوب می‌شود.»

💠از مجموع بیش از هزار ساز زهی ساخت استرادیواری، تنها حدود ۶۵۰ شاهکار امروزه باقی مانده است که همگی مورد توجه مجموعه‌داران و نوازندگان قرار دارند. تخمین زده می‌شود یک ویولن استرادیواریوس در حراجی تا ۲۰ میلیون دلار فروخته شود.

تیمی از محققان اکنون با تجزیه و تحلیل چوب دو ساز زهی قرن هفدهمی شواهدی را کشف کردند که نشان می‌دهد چگونه آنتونیو استرادیواری جوان هنر خود را تقویت کرده و مهارت‌های مورد استفاده در ساخت ویولن‌های را توسعه داده است.

💠یافته‌های تازه نشان می‌دهد ساز ساخت استرادیواری جوان با ساز دست‌ساز نیکولا آماتی از استادان سازنده ساز در ایتالیا مطابقت دارد. هرچند الهام‌گیری از آماتی در نخستین سازهای ساخته‌شده توسط استرادیواری مشهود است، با این حال وجود پیوند میان این دو صنعتگر تحسین‌شده دنیای موسیقی پیشتر تنها به صورت فرضیه مطرح شده بود.

💠سنت شاگردی در نزد یک مربی مسن‌تر، رسمی معمول در اواسط قرن ۱۷ بوده و این دو نابغه دنیای موسیقی در شهر کرمونای ایتالیا زندگی می‌کردند. با این حال شواهدی که از ارتباط میان این دو حکایت می‌کرد بسیار ضعیف بود و عمدتا به یکی از ویولن‌های ساخته‌شده توسط استرادیواری در سال ۱۶۶۶ بازمی‌گشت.

روی بدنه این ویولن یک برچسب وجود دارد که در آن در کنار نام استرادیواری درج شده بود: « Antonio Stradivari, Alumnus Nicolais Amati». این عبارت به معنی « آنتونیو استرادیواری، شاگرد نیکولا آماتی» است، با این حال محققان تاریخی نمی‌دانند منظور استرادیواری این بوده است که واقعا شاگردی آماتی را کرده یا صرفا خود را شاگرد مکتب او خوانده است.

تیمی از محققان برای روشن کردن این معمای دنیای موسیقی یک چنگ کوچک ساخته شده از چوب صنوبر توسط استرادیواری در سال ۱۶۸۱ را که در موزه هنرستان سن پیترو ماژلا در ناپل ایتالیا موجود بود، مورد بررسی قرار دادند.

💠با عکسبرداری پیشرفته، پهنای ۱۵۷ حلقه درخت که روی بدنه ساز قابل مشاهده بود اندازه گرفته شد و سپس پژوهشگران آن را با چوب سازهای آماتی مقایسه کردند. حلقه‌های درختان همچون اثر انگشت منحصر به فرد هستند چرا که میزان رشد یک درخت در هر سال به هوا، شرایط آب و تعداد زیادی از عوامل دیگر بستگی دارد و درختان هر آنچه را در محیط اطرافشان اتفاق می‌افتد به دقت ثبت می‌کنند.

در میان ۶۰۰ ساز ساخت او، چوب یک ویولون سل که توسط نیکولا آماتی در سال ۱۶۷۹ ساخته شده بود به نحو حیرت‌انگیزی با چوب چنگ استرادیواری یکی بود و از همین چوب برای ساخت هر دو ساز بهره گرفته شده است.

💠برنابی در این خصوص می‌گوید: «همه مقادیر و اندازه‌ها منطبق هستند. مثل این است که کسی تنه را به دو قسمت مختلف تقسیم کرده باشد.»

💠تیم تحقیقاتی می‌گوید این دو صنعتگر احتمالا در یک کارگاه مشترک حضور داشته‌آند و آماتی بزرگتر احتمالاً استرادیواری جوان‌تر را راهنمایی می‌کرده است. 

💠در سوی مقابل کارشناسان می‌گویند هر چند این دلیل می‌تواند قابل توجه باشد، با این حال به تنهایی نمی‌تواند ارتباط دو نفر را اثبات کند. آقای کلی می‌گوید با توجه به جامعه کوچک کرمونای قرن ۱۷، ممکن است صرفا آماتی و استرادیواری خیلی ساده چوب را از یک شخص خریداری کرده باشند.

http://reyviolin.blog.ir/

 

https://www.tarane-mehr.ir/

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

ویولن شهرری

♦️پاگانینی و لگنانی♦️

  💠 نیکولو پاگانینی (1840-1782) در تاریخ گیتار چهره ای غیر متعارف بود – نوازنده ی جهانی ویولن که گیتار نیز می نواخت و برای این ساز قطعاتی را آهنگ سازی کرد . اولین قطعه ی دو نوازی گیتار و ویولن به نام Variazioni sulla Carmagnolaرا در دوازده سالگی نوشت و در تمام طول زندگی خود تلاش بسیاری در ارتقاء موسیقی این ساز محبوبش نمود .

 💠  پاگانینی به بسیاری از گیتاریست های خوب زمان خود آموزش داد ؛ در سال 1821 با جولیانی ، در سال 1831 با کارولی و در سال 1834 با زانی فرانتی ملاقات کرد . در سال 1836 با لگنانی در تورین ملاقلات کرد و با یکدیگر قرارداد برگزاری کنسرت دونوازی را گذاشتند

قطعاتی که پاگانینی برای گیتار نوشت شامل 43 کاپریس ، 37 سونات و تعدادی سوناتینا و قطعات کوتاه دیگر است . وی قطعاتی برای گیتار با کوارتت زهی ، قطعات بسیاری برای دوئت گیتار و ویولن و چندین تریو نوشت . تنظیم تکنوازی گیتار قطعه گراند سوناتای او برای ویولن و گیتار امروزه قطعه محبوبی برای اجرا در سالن های کنسرت است . لوئیجی لگنانی (1877 – 1790) که گویی دوست صمیمی پاگانینی بود ، نخستین اجرای عمومی خود را به عنوان گیتاریست در 2 جولای سال 1819 در لا اسکالا واقع در میلان انجام داد و به عنوان پروفسور گیتار فرانسوی شناخته شده بود . در اکتبر سال 1822 سفری را به ایتالیا ، آلمان ، اتریش و فرانسه انجام داد و سپس برای برگزاری کنسرت در سال 1832 به وین بازگشت . در آن زمان به گیتار ساز ها کمک شایانی کرد :

💠  لگنانی هنگامی که در وین بود از معروف ترین سازندگان گیتار دیدار کرد ؛ او اطلاعات ارزنده ای در مورد جزئیات آکوستیک صدا در ساخت گیتار به سازندگان گیتار ارائه داد و مدل های مختلفی از گیتار و یک گیتار ترز نیز ساخت . گیتار های که بر اساس اصول لگنانی توسط ریز و استافر ،   هر دو اهل وین ، ساخته شدند ، دارای برچسبی بودند که نماد نقش لگنانی در ساخته شدن گیتار های آنان بود . برچسب گیتار های ریز دارای این متن بود : " این مدل توسط لوئیجی لگنانی طراحی ، توسط جورج ریز در وین ساخته و به نماد عود ویولن است" و برچسب های استافر اینگونه بود : "جوآن آنتون استافر در وین ، پس از طراحی لوئیجی لگنانی ساخته است . "

 💠 در 29 اکتبر 1835 لگنانی به دلیل افتادن از کالسکه و شکستن بازویش کنسرتش را لغو کرد . (سور و آگوادو جایگزین وی شدند .) متاسفانه جزئیات دقیق در مورد فعالیت های موسیقیایی لگنانی با پاگانینی تا حدودی نامشخص اند . گفته شده است که آنان با یکدیگر به برگزاری کنسرتی در 9 ژوئن سال 1837 در سالن تئاتر کوریگنانو در شهر تورین پرداختند . اما به دلیل فقدان سلامت پاگانینی قادر به برگزاری کنسرت دیگر نشدند .

  💠لگنانی در سال 1837 در دورسدن و مونیخ به اجرای کنسرت پرداخت . او در سال 1842 به اسپانیا سفر کرد و در 29 می در مادرید به برگزاری کنسرتی پرداخت که ماریانو سوریانو فورتز در مورد اجرای وی چنین می گوید :

💠سنیور لوئیجی لگنانی ، نوازنده گیتار ایتالیایی ، چند فانتازیا و واریاسیون را با ارکستر کامل و همچنین چند قطعه ی تکنوازی از ساخته های خود را بسیار خوب اجرا کرد . او به یاد ماندنی ترین توانایی خود را در اجرای ماهرانه به نمایش گذاشت و آهنگی بسیار عمیق با آوازه ی زیبا و نادر را به ویژه در اجرای شاعرانه روی سیم های باس به نمایش گذاشت . او پس از اجرای دوباره این کنسرت ، بارها و بارها برای اجرا فراخوانده شد .

  💠لگنانی در سال 1850 به رونا بازگشت و باقی عمر خود را صرف ساخت گیتار و ویولن کرد . آخرین لیست قطعات وی شامل یک سری واریاسیون ، پوت پوری ، روندو ، تمرین و غیره است .

 💠 قطعات وی طرفداران زیادی برای اجرا در سال های کنسرت نداشت . اما قطعه ی بسیار خوب 36 کاپریچو اپوس 20 که شامل تمام تونالیته های ماژور و مینور است ، توسط نوازندگان حرفه ای اجرا شده و اثری به یاد ماندنی داشته اند:

  💠 اگر چه کاپریچوهای لگنانی بخشی از فهرست قطعات کنسرتی بوده اند اما اجراهای زنده یا ضبط شده این قطعات بسیار کم بوده اند ؛ یک دلیل آن سختی قطعات است –  بسیاری از قطعات فقط وقتی زیبا هستند که در سرعت بسیار بالا نواخته شوند –  و دلیل دیگر اینکه تمرین های کاست ، جولیانی و تا حدودی سور بر قطعات وی غلبه دارند . ولی کاپریچوهایش از لحاظ سبک تا حدودی متفاوتند و نوازندگی بسیار خوب با ویژگی موسیقایی که ریشه در سنت موسیقی اپرای ایتالیایی دارد ، با هم پیوند خورده اند .

https://reyviolin.blog.ir/

 

http://www.tarane-mehr.ir/

 

◀️لینک آموزشگاه موسیقی ترانه مهر▶️

زندگینامه نیکولو پاگانینی _ ویولن شهرری

♦️نیکولو پاگانینی آهنگساز و نوازندهٔ ویولن، ویولا، گیتار و ماندولین اهل ایتالیا بود و از نامدارترین و بزرگ‌ترین نوازندگان ویولن در تاریخ موسیقی جهان است.

نیکولو پاگانینی(Niccolo Paganini) 
متولد ۲۷ اکتبر ۱۷۸۲ میلادی و یعنی متولد آبانماه در جنوا ایتالیا دیده به جهان گشود و در آهنگسازی و نوازندگی ساز ویولن نبوغ بسیار زیادی داشت که منجر به خلق آثار بسیار زیبا و ماندگار و تاثیر گذاری در زمینه ی عمومی موسیقی و اختصاصی در رشته نوازندگی ویولن کلاسیک گردید. 

♦️نیکولو پاگانینی با ابداع تکنیکی بدیع در نواختن ویولن، انقلاب عظیمی در نوازندگی این ساز برپا کرد. آثار او، در عین برخورداری از لطافت و ملودیهای زیبا، قطعات فوق‌العاده مشکلی از نظر تکنیک نوازندگی هستند. با وجود نوازندگان سرشناسی چون "جووانی باتیستا ویوتی" و "رودلف کرویتزر" در اواخر سدهٔ هجدهم و اوایل سدهٔ نوزدهم، پاگانینی گوی سبقت از همهٔ آنان ربود و خود را به‌عنوان برجسته‌ترین نوازندهٔ ویولن معرفی کرد. مجموعه ای از معروف‌ترین آثار او ۲۴ کاپریس برایِ تکنوازی ویولن است، که هم اکنون معیار محک زدن نوازندگان ویولن کلاسیک برای امتحان ورودی بسیاری از ارکستر های سمفونیک دنیا محسوب می گردد.

نیکولو در ۵ سالگی یادگیری ساز ماندولین را نزد پدرش که نوازنده‌ای آماتور بود آغاز کرد. پس از دو سال نواختن ماندولین، نواختن ویولن را شروع کرد؛ او درس‌های مقدماتی ویولن را از پدرش آموخت. نبوغ موسیقایی نیکولو از همان ابتدا ظهور کرد؛ به طوری که پس از چند ماه قادر بود هر قطعه‌ای را در نگاه اول بنوازد.

آنتونیو پاگانینی در رابطه با آموزش ویولون فرزندش، نیکولو بسیار سختگیر بود، پاگانینی در این باره می‌گوید:
«به سختی می‌توان پدری سختگیرتر از او تصور کرد، وقتی به اندازه کافی در نظرش کوشا نبودم تا وقتی که تلاشم را دو برابر کنم با گرسنه نگه داشتن من، مرا تنبیه می‌کرد و این موجب ضعیف شدن بدن و سلامتی‌ام شد.»

پاگانینی بعد از آنکه درس‌های مقدماتی موسیقی را از پدرش آموخت، شش ماه نزد جاکومو کوستا (Giacomo Costa) که خواننده اپرایی مشهور بود آموزش‌های خود را ادامه داد. معلم بعدی نیکولو فرانچسکو نیکو بود که به گفته پاگانینی تأثیر بسزایی در اطلاعات موسیقایی او داشت. یکی دیگر از معلم‌های نیکولو جوانی سروتو (Giovanni Servetto) نام داشت که نوازنده‌ای اهل جنوا بود. پس از آموزش ویولن زیر نظر چروتو، نیکولو به همراه پدرش برای تکمیل اطلاعات هنری اش نزد الساندرو رولا در پارما رفت.

رولا وقتی برای اولین بار صدای ساز نیکولو را شنید به او گفت که من در نوازندگی هیچ چیزی برای آموختن به تو ندارم و او پس از چند ماه آموزش زیر نظر رولا، برای یادگیری آهنگسازی نزد فرناندو پائر رفت که آهنگساز اپرا کمیک و مائسترو دی کاپلا (Maestro di Cappella) در پارما بود.

♦️پاگانینی اولین کنسرت خود را در ۱۲ سالگی اجرا نمود و اولین اثر مهم خود یعنی la carmagnola را که عبارت است از یک تم و چند واریاسیون برای ویولن و گیتار در ۱۳ سالگی نوشت.

کارشناسان و بزرگان موسیقی معتقدند کسی از پاگانینی قوی تر واستاد تر است که بتواند بدون سیم بنوازد!
فرانسوی‌ها در ماه مارس سال ۱۷۹۶ به شمال ایتالیا حمله کردند ولی جنوا در امان ماند. خانواده پاگانینی در کار املاک خود در رومیرون، نزدیک بولزانتو، پناه گرفته بودند. احتمالاً در این دوره بود که رابطه پاگانینی با گیتار افزایش یافت. او در این ساز تا حدودی مسلط شد، اما ترجیح می‌داد تا آن را در کنسرت‌های منحصراً صمیمی، نه عمومی بنوازد. او بعداً گیتار را به عنوان «همدم ثابت» خود در تورهای کنسرتش توصیف کرد.

مسافرت‌های وی ارتباط او را با شخصیت‌های برجسته گیتار، از جمله فردیناندو کارولی در پاریس و مائورو جولیانی در وین، به ارمغان آورد. اما این تجربه او را قانع نکرد که کنسرت‌های عمومی با گیتار انجام دهد، و اجرای ترانه‌های گیتار و کوارتت را به صورت خصوصی و پشت درهای بسته برگزار می‌کرد.

در سپتامبر ۱۸۳۴، پاگانینی برنامه کنسرتهایش را متوقف کرد و به جنوا بازگشت. برخلاف باور عموم که معتقدند پاگانینی مایل به حفظ تکنیک‌ها و موسیقی خود بود، او در این زمان بیشتر وقت خود را به انتشار آهنگ‌ها و روش‌های ویولن نوازی خود اختصاص داده‌است. او دانشجویانی پذیرفت که دو نفر از آن‌ها کامیلو سیفوری ویولونیست و گایتانو چاندلی نوازنده ویولن بودن. در سال ۱۸۳۵، پاگانینی به پارما بازگشت، در این زمان تحت استخدام ماری لوئیز (دوشس پارما)، همسر دوم ناپلئون مسئول تشکیل مجدد ارکستر دربار شد. با این حال، او در نهایت با نوازندگان و دربار اختلاف پیدا کرد و دیدگاه‌هایش هرگز به منصه ظهور نرسید. در پاریس، او با نوازنده ۱۱ ساله لهستانی آپولینر دکونتسکی آشنا شد، دکونتسکی علی‌رغم سن کم استعداد زیادی در نوازندگی ویولن داشت و پاگانینی برای تشویق وی به او تصدیق‌نامه امضاء شده داد. این دروغ به‌طور گسترده‌ای پراکنده شد که پاگانینی چنان تحت تأثیر مهارت‌های دکونتسکی قرار گرفت که ویولن‌ها و دست نوشته‌هایش را به او واگذار کرد.

متن تصدیق‌نامه پاگانینی به دکونتسکی:
چندین قطعه موسیقی را که دکونتسکی، در سن یازده سالگی با ویولن اجرا می‌کند شنیدم و او را هم رده هنرمندان برجسته امروز یافتم، بدینوسیله اعلام می‌کنم که اگر او تحصیلات خود را در این رشته هنری ادامه دهد با گذشت زمان، بیشتر شخصیت‌های برجسته تاریخ را پشت سر خواهد گذاشت.

♦️مقبره پاگانینی در پارما، ایتالیا

♦️بهترین قطعات پاگانینی 
*کنسرتوهای ویولن شماره 1 و شماره 2رقص جادوگران
*24 کاپریس در کارنامه هستند.
و از آنجایی که او از اسرار فنی خود محافظت می کرد، از ترس دزدیده شدن آنها، تنها 24 کاپریس او و مقداری موسیقی برای گیتار در طول زندگی او منتشر شد.
نیکولو پاگانینی نوازنده و آهنگساز دوره (1782-1840)  باعث پررنگ و جذاب تر شدن تکنوازی در رشته ویولن و درخشان ترین ستاره آن بود. او پایه و اساس تکنیک ویولن مدرن را گذاشت.

👇وبلاگ تخصصی ساز ویولن شهرری 👇

       https://reyviolin.blog.ir/

 

وبسایت آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

 

اینستاگرام آموزشگاه موسیقی ترانه مهر

آموزش تنبک شهرری

تنبک از نظر نوازندگی (انگشت گذاری)، رنگ های صوتی و ساختمان فیزیکی اش (در عین ظاهری ساده)، یکی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سازهای کوبه ای پوستی دنیا محسوب می شود.

مواد تشکیل دهنده تنبک

 

مواد تشکیل دهنده‌ی این ساز کوبه‌ای درگذر زمان دست‌خوش تغییراتی بوده است. درواقع تنبک در ابتدا از سفال ساخته می‌شد و به‌تدریج چوب و فلز نیز به ساختمان آن اضافه شد. پس از گذر از مراحل مختلف و آزمایش کیفیت صدا، در حال حاضر از چوب به‌عنوان بهترین ماده برای ساخت تنبک استفاده می‌شود و اکثر تنبک‌های موجود چوبی هستند.

در ساخت تنبک مانند بسیاری از سازها، از چوب گردو، توت و یا افرا استفاده می‌شود. البته به عقیده بسیاری از سازندگان، گردو به‌واسطه مقاومت و استحکام بالا بهترین چوب برای ساختن تنبک است.

این ساز کوبه‌ای از قسمت‌های مختلفی شده که در این بخش به معرفی آن‌ها می‌پردازیم:

 

تنه

بزرگ‌ترین قسمت ساز، ازنظر حجمی به تنه تعلق دارد. تنه معمولاً چوبی و به‌صورت شیاردار طراحی می‌شود. شیارهای موجود در بدنه‌ی تنبک از سرخوردن ساز در دست نوازنده به هنگام اجرا جلوگیری می‌کند. این قسمت از ساز، بسته به نوع و حجم کلی تنبک معمولاً قطری بین ۱۸ تا ۲۲ سانتی‌متر دارد.

 

دهانه‌ی بزرگ

این قسمت از ساز با پوست پوشانده شده و قطر خارجی آن مقداری حدود ۳۰ سانتی‌متر دارد. قطر داخلی این دایره توخالی نیز رقمی معادل ۲۵ سانت است.

 

دهانه‌ی کوچک

ابعاد این دهانه همان‌طور که از نامش پیداست کوچک‌تر بوده و با توجه به نوع تنبک مقداری بین ۱۸ تا ۲۲ سانت است.

فاصله بین دو دهانه‌ی ساز معمولاً مقداری برابر با ۴۵ سانت در نظر گرفته می‌شود.

 

نفیر یا گلو

اگر از بیرون به تنبک نگاه کنید، نفیر یا گلوی تنبک، ساختاری استوانه‌ای دارد. اما قسمت درونی این بخش، مخروطی شکل است. گلو را می‌توان واسطه بین دهانه‌ی کوچک و بدنه‌ی ساز دانست.

 

پوست

همان‌گونه که پیش‌ازاین ذکر شد، دهانه‌ی بزرگ تنبک با پوست پوشانده می‌شود. معمولاً در ساخت تنبک از پوست بز استفاده می‌شود. البته در تنبک‌های کوچک‌تر معمولاً پوست به‌کاررفته نازک‌تر و در سایزهای بزرگ از پوست ضخیم‌تر استفاده می‌کنند.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

تار شهرری

تار از سازهای زهی است که با مضراب نواخته می‌شود ودر ایران و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند تاجیکستان، جمهوری آذربایجان و ارمنستان و گرجستان و دیگر نواحی نزدیک قفقاز برای نواختن موسیقی کلاسیک این کشورها رایج است. واژه تار در فارسی به معنی رشته است. هرچند که ممکن است معنی یکسانی در زبان‌های تحت تأثیر فارسی و یا دیگر زبان‌های ایرانی تبار مثل کردی داشته باشد.در گذشته تار ایرانی پنج سیم (یا پنج تار) داشت. گفته می شودغلامحسین درویش خان(م 1305 ، نخستین قربانی تصادف اتومبیل در کشور)سیم ششمی به آن افزود که همچنان به کار می‌رود.

تار در زبان فارسی به معنی زه، سیم و از لحاظ ساز شناسی از گروه سازهای زهی مضرابی است. بنابر روایتی تار از زمان فارابی (م.سال 339 هجری) موسیقیدان معروف ایرانی وجود داشته و بعد از وی توسط صفی الدین ارموی و دیگران به سمت کمال پیش رفته است. بر این اساس نمونه سلف تار مربوط به عهد صفوی (سال 1080 هجری) در تصویر زیر مربوط به نقاشی‌های کاخ هشت بهشت اصفهان مشاهده می‌شود. دو تصویر که یکی در سال 1196 قمری و دیگری در سال 1211 قمری در شیراز از تار نقاشی شده است نشان می‌دهد نواختن این ساز در دوره زندیه در شیراز متداول و مرسوم بوده است. با این همه، نام نوازنده مشخصی از این ساز در منابع دوره زندیه دیده نمی‌شود.سازِ تار با شمایل و مشخصات کنونی (کاسه و نقاره شبیه به دل روبروی هم، با دسته‌ای متصل دارای 6 سیم طبق تصویر بالا) از زمان قاجار دیده شده است. استاد مرتضی حنانه موسیقیدان معاصر در کتاب گامهای گمشده، تار را ساز ملی ایرانیان می‌داند. مرحوم استاد روح‌الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی می‌گوید: ساز (تار) بهمراه نام سازهایی دیگر در شعر فرخی سیستانی شاعر ایرانی (م429) ذکر شده است (هر روز یکی دولت و هر روز یکی غژ * هر روز یکی نزهت و هر روز یکی تار). ساز تار ساخته و پرداخته ذوق ایرانی است (منحنی و قوس‌هایی که در ساخت تار دیده می‌شود در خوشنویسی و نقاشی و مینیاتور و معماری ایرانی جاری و ساری است) و طی سالهای متمادی کامل و کاملتر گشته است. آخرین اصلاحات توسط درویش خان استاد موسیقی ایرانی(با افزودن سیم ششم جهت تکمیل و وسعت دامنه صوتی تار انجام پذیرفته است. تار دارای 28 پرده است (یعنی کمتر از سه اکتاو). آخرین الگوی منحصربه‌فرد ساخت تار نیز متعلق به سازگر مشهور ایرانی استاد یحیی دوم(م1310ه. ش) می‌باشد چه به لحاظ شاخص فنی و چه از لحاظ ذوقی همچنان که گره چوب را به شکل متقارن روی کاسه تار (در اصطلاح چهار گل) طراحی می‌نموده است. جنس چوب کاسه تار از درخت توت، دسته آن گردو می‌باشد.

 

کاسه تار بیشتر از کنده کهنه چوب درخت توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب کهنه‌تر باشد به دلیل خشک بودن تارهای آن چوب تار دارای صدای بهتری خواهد بود. پرده‌ها از جنس روده گوسفند و دسته و پنجه معمولاً از چوب گردو تهیه می‌شوند. شکل کاسه تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است. تار قفقازی شکل کمی متفاوتی دارد و سیم‌های آن بیشتر است. جنس خرک از شاخ بز کوهی است. در دو طرف دسته از استخوان شتر استفاده می‌شود. از لحاظی ساز تار به سه‌تار نزدیک است. از لحاظ شیوه نوازندگی زخمه عادی در تار به صورت راست (از بالا به پایین) است ولی در سه‌تار بالعکس است (از پایین به بالا). همچنین از نظر تعداد پرده‌ها نیز با هم شباهت دارند. صدای تار به دلیل وجود پوستی که روی آن است از شفافیت خاصی برخوردار است این پوست معمولاً پوست بره تو دلی می‌باشد ولی از پوست ماهی نیز می‌توان استفاده کرد. به خصوص سازهایی که ساخت قدیم هستند از شیوه صدای دیگری برخوردارند.

قسمت کاسه (شکم) به دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم می‌شود که قسمت کوچک را نقاره می‌گویند. روی کاسه و نقاره تار پوست کشیده می‌شود. خرک تار بر پوست کاسه تکیه کرده است. قسمت نقاره در انتهای بالایی به دسته (گردن) متصل شده است. دسته تار بلند و حدود 45 تا 50۰ سانتی‌متر است و بر کناره‌های سطح جلویی آن دو روکش استخوانی چسبانده شده است که این استخوان معمولاً از استخوان شتر تهیه می‌شود. دور دسته، پرده‌هایی عمود بر طول آن با فواصل معین بسته شده است. تعداد پرده‌ها امروزه 28 است. سازهای قدیمی با تعداد 25 پرده ساخته می‌شده است. جعبه گوشی (سر) در انتهای بالایی دسته قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه کار گذاشته شده است. تعداد سیم‌های تار شش است که از انتهای تحتانی کاسه شروع شده، از روی خرک عبور می‌کند و در تمام طول دسته کشیده شده، تا بالاخره به جعبه گوشی‌ها داخل و در آنجا به دور گوشی‌ها کشیده می‌شوند. سیم‌های شش‌گانه عبارتند از دو سیم سفید (پائین) که همصدا کوک می‌شوند، دو سیم زرد (همصدا)، یک سیم سفید هم جنس دو سیم اول (بنام زیر) و بالاخره یک سیم زرد (بم)، که دوتای آخری غالباً به فاصله اکتاو کوک می‌شوند

 

  

 

 از نوازندگان برجسته تار می توان از

*آقا علی‌اکبر خان فراهانی(م1274ه.ش) 

*آقا حسینقلی(م1294ه.ش)  

*میرزاعبدالله (م1297ه.ش) 

*درویش خان(م1305ه.ش)  

*علینقی وزیری (م1358ه.ش)  

*علی‌اکبر شهنازی(م1363ه.ش)  

*مرتضی نی‌داوود (م1369ه.ش) 

*غلامحسین بیگجه‌خانی(م1366ه.ش)  

*جلیل شهناز(م1392ه.ش) 

*فرهنگ شریف(م1395ه.ش) 

*محمدرضا لطفی(م1393ه.ش) و 

*حسین علیزاده نام برد.

 

http://www.tarane-mehr.ir/

سنتور شهرری

آموزشگاه موسیقی شهرری

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر شهرری دارای مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اولین آموزشگاه تخصصی سازهای موسیقی کلاسیک در شهرری میباشد که توسط مهردادجهانگیری نوازنده گیتار کلاسیک و پیانو کلاسیک تاسیس گردیده است.

 

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر نیز در زمینه های آموزش هنرجویان پیشرو در منطقه شهرری و مناطق اطراف عملکردی بسیار موفق و درخشان داشته و دارد مخصوصا در ساز های ویولن گیتار پیانو و آموزش موسیقی به کودکان و از سنین 4 سال به بالا که در جشنواره های معتبر رسمی شرکت داشته اند و موفق به کسب رتبه های برتر گردیده اند و"" نه فقط در کنسرت های آموزشگاهی داخلی لطفا به این نکته توجه فرمائید""

 

همچنین آموزشگاه موسیقی ترانه مهر شهرری با بهره گیری از اساتید متخصص در زمینه های ساز های کلاسیک و ایرانی دارای کادر آموزشی بی نظیری در سطح منطقه شهرری میباشد که دارای سابقه کاری متناسب و تخصص بسیار بالا میباشند.

 

02155957770 

 

09382501955

آموزشگاه موسیقی ترانه مهر شهرری

شدت صوت یا داینامیک در موسیقی (Dynamics)

آهنگساز در برگه‌های نت قطعه موسیقی،‌ نشانه‌هایی برای کنترل حجم و شدت صدای ساز که نوازنده باید رعایت کند قرار می‌دهد. میزان شدت صدا در موسیقی، دینامیک نامیده می‌شود. شدت صدا به دامنه نوسانی که صوت را پدید می‌آورد بستگی دارد. به عنوان مثال هر قدر سیم گیتار شدیدتر نواخته شود و یا روی کلاویه پیانو فشار بیشتری وارد شود، صدای پدید آمده قوی‌تر خواهد بود. 

 

به طور مثال p یعنی ضعیف و یا f یعنی قوی

 

برایدرک بهتر این قضیه ویدئو ارکسترال زیر را چندین بار با دقت گوش کنید و به نوشته های روی صفحه دقت کنید که forte می نویسد شدت صدا افزایش می‌یابد و piano می نویسد شدت صدا کاهش میابد .

 

 

 

با کیفیت اصلی دانلود کنید
حجم: 10.8 مگابایت

 

http://www.tarane-mehr.ir

 

تکرار یک میزان یا بیشتر

 

♦️اگر بخواهیم یک یا دو میزان ما، بیشتر از یک بار تکرار شود، به ازای هر تکرار باید یک علامت تکرار بگذاریم.

 

http://Www.tarane-mehr.ir